Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Kime ne diyeyim.
Kendimden başkasına
Sözüm geçmez ki,
Birine bir şey diyeyim.
Ya sonra
Tutulmazsa sözüm.

Ey çocuk!
Ağustos olmadan,
Ömür dolmadan,
Sende; Ye, iç.
Oynayıp, koş, yaşa.
Hiç yorulup bıkmadan.

EY ÇOCUK..!

Şimdiden,
Sen çek resmimi.
Ben ölüp gidersem,
Şayet..!

Bu dünyada yiğitlik, itlikse;
Er meydanında yok aslanın yeri.
İkiyüzlülük insanlıksa;
Yok! Bu dünyada hakkın yeri.

Al eline tokmağı, çal davulu,

Dünya,
Hali bu ya..!

Kimi oturur,
Kimi yatar.
Kimi yürür,

Geleceğin büyükleri biziz.
Okuma, yazma öğrenmeliyiz.
Bilgi çağına yürümeliyiz.
Bizler geleceğin güvencesi,
Çalışkan Türk çocuklarıyız.

Ömür şelalen dökülen bir su gibi akıp gidiyor.
Daha ben sevdalanıp aşık olup yaşamadan,
Ne zaman yaşlandım, bitmiş ömür bilmiyorum.
Geç vardım farkına, dönüşü yokmuş artık bu yolun.

Sırma saçlarını alıp elime, okşayıp tel tel taramaktan,

Selamsız sabahsız dostlara yazıklar olsun.
Uğramayın semtime vermeyin bana selam.
Sormayın halimi hatırımı, olmasın arada kelam.
Varsın sizin olsun, bütün bu dünya alem.

Sevgisiz dünyada yaşamak ölümden daha beter.

Bu dünyaya bakma,
Öyle boş gözlerle,
Mavide kendimi,
Kırmızı da seni buldum.

Işıkta gölgemi,

Aşkım, nigarım sensin.
Gel ol, dilimde tat.
Gönlümün sultanı sensin.
Gel ol, başıma taç.

Gel söndür, yüreğimin ateşini,