Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Beni terk edip gideceksen eğer,
Kalmasın bende senden hiçbir şey…
Al hepsini sil süpür götür.
Boşalsın seninle dolu olan,
Tüm duygularım.
Sonra beni kahredip öldürmesinler.

Gözlerim yorgun,
Kirpiklerimde hatıralar.
Kulaklarımda rüzgâr,
Şakaklarımda ak.

Yüreğimde yorgunluk,

Sen,
Şimdi,
Güle oynaya
Gönlünle gitmezsen
Sevgilinin kollarında
Aşk dolu

Ömür,
İnce uzun
Bir yoldur.
Dünya karanlık,
Yolun sonu yoktur.
Yürü dostum yürü.

İNSAN – 1

İnsan var,
Dağ gibi,
Büyük, korkusuz, ulu ve yüce.

Yukarda Allah, aşağıda biz varız, haddimizi bilmezsek biz,
Ne edersek edelim, bozamayız, O’nun kader oyununu biz.
Aklımızı başımıza almayıp burnumuzun dikine gidersek biz,
Yukardan aşağıya koşsak da O’na güç yetiremeyiz hiçbir zaman biz.
Koca dünyanın peşinde on ömür harcasak da yine de boşuna yorulup gideriz biz.
Yukarda Allah, aşağıda biz varız, hiçbir zaman O’na güc yetiremeyiz, haddimizi bilmezsek biz…

Yüreğimde sevgin, gönlümde aşkın iz yaptı, sen bunu biliyor musun?

Seni görmesem de seviyorum, delicesine sana aşığım biliyor musun?

İnan bana bu sevdanın, bu aşkın yüreğimdeki izini, bir tek kara toprak silecek.

Seninle göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun?
Allah seni bana, beni de sana yazmış, biliyor musun?
Düşümdeydin dün gece, ben damat sen de gelin oluyorsun?
Dilerim Mevla’dan, ahrete kalmadan, benim olursun.

İki evlat sıcak bir yuvanın, özlemini sen de duyuyor musun?

Tut, sana uzattığım ellerimi,
Boşlukta kalıp sallanmasınlar,
Boş yere.
Sonra sana olan sevgi ışığım söner.
Sevgisiz kalan yüreğim üşür.
Düşer yere.

Gözlerini gözlerimden kaçırıp
Ellerini, ellerimden sıyırıp
Gidince sen benden,
Bende ardın sıra gidip bititim.
Soğuyan bedenimde, taşlaştı yüreğim.
Doğan güneşim doğmaz oldu.