Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Beyaz dağın,
Kara eteklerinde,
Yaşar beyaz bir güvercin.

Yorgun düşmüş yüreği,
Güneşin,

Artık sen ne dersen de, benim gizli saklı bir şeyim kalmadı.
Senin vefasız biri olduğunu, artık her yerde herkes duyacak.
Buralardan gitsen de sen artık, hep böyle anılacaksın.
Bundan sonra senin adını, vefasız koydum, bilesin.

Gül yüzlüm, sevda yüreklim,
Gel koy yüreğini yüreğimin üstüne.
Gökyüzünde parlayan yıldızım,
Baharda çağlayan suyum sen ol.

Cahit KARAÇ

Aşka söz gerekmez ki,
Dil istesin.
Görmek gerekmez ki,
Göz istesin.
Duymak gerekmez ki,
Kulak istesin.

Senin bende gördüğün, yüz güzelliğimdir.
Bunu herkes görür.
O gönül değil, göz doyurur.
Asıl bende görmediğin, ruh güzelliğimdir.
Bunu ancak güzel bakan göz görür.
O da göz değil, gönül doyurur.

Güneş soldu,
Gökte görünmüyor ay.
Yıldızlar söndü.
İnsanda görünmüyor kalp, vicdan.
Sevgisizlikte kaç dünya,
Kaç çocuk öldü biliyormusun?

İyi bak, gözlerin aldatmasın seni.
Bakıp gördüğün, benim dışımdır.
Asıl sana lazım olan, benim içimdir.
Onu da aklın okumasını bilmiyor.
Onun için sakın! içim seni aldatıp da,
Kandırmasın her zaman dışım seni.

Bu hayat ne acı,
Öyle değil mi?
Ne derdi,
Ne çilesi bitiyor.

Ne gündüzün,

Başta akıl,
Gözde perde,
Yüzde ar,
Varsa;
İşte ona, insan denir…

Bunca yıl yaşadım.
Hiç bir şey yok aklımda.
Geriye dönüp baktığımda,
Her şey dün gibi aklımda.

Umutlarım savrulurken rüzgarda,