Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Bakma gözlerime öyle, derin derin.
Yüreğimi yakar, gönlümü hoş edersin.
Aşk denilen kör gözlü budala,
Ne yaptın sen bana böyle.
Aklımı başımdan alır,
Çevirirsin beni deliye.

Ana rahminde başladı talihsizliğim.
Rahat yüzü görmedim, dardı yerim.
Biz perişan olurken annem hiç gülmedi.
Bana çocukluğumu geri verin isterim.

Ayakta durup koşmayı yeni öğrendim.

Seni görmeden âşık oldum,
Kız ben senin o tatlı diline,
Güzel sözlerine kurban olurum.
Kız sen ne tatlı, ne şirinsin böyle,
Annen mayana şeker mi, bal mı kattı.
Kız seni sevmek için seni görüp,

Kuldan istemek,
Cehalettir.
Allah dilerse,
O, sebeptir.
Kulun mayası benliktir.
Benim,

Allah’ın verdiği akıl, bilgi, izan ile,
Her gün dinlediğin Kur’an, ezan üzerine,
Hak için doğru dürüst insan olup yaşa ki,
Kutladığın bayramlar gitmesin boşa.

Saygı gösterip, sevip sevilip anlaş ki.

Atatürk’ü öğretirsin,
Onun izinden gidersin.
İnkılaplarda ilkesin.
Öğretmenim baş tacımsın.
Bizden size selam olsun.

Gideceğin yolun varsa git,
Özlemini çekip tutma aklında,
Söyleyeceğin sözün varsa,
Tutup yüreğinde, etme diline yük.
Söyle söyleyeceğini, gör göreceğini.
Birine cesaret vereceksen,

Çok laf yiyip, çok söz işitmişiz.
Yüreğimize taştan duvarlar örmüşüz.
Özgürlüğümüzü vermişiz başkalarının eline.
Artık kapılar açılsa da
Duygularımız hapis olmuş içimize.
Birçoğumuz,

Sanırdım ki;
Döndükçe dünya, güneş doğup karanlığı gündüz edecek.
Kuşlar ötecek, çocuklar uyanacak, karlar eriyip, buzlar çözülecek.
Düşmanlıklar ortadan kalkıp, kötülükler bir bir silinip yok edilecek.
Toprak kıyamete kadar bizleri besleyip doyuracak.
Ayın nankör olduğu gecelerde de ateş böceği bize ışık olup umut verecek.

İçinde sen yoksan kalbimin,
Sensizliğe dayanmaz gönlüm.
Aşk ateşinle yanar tutuşurum.
Ben bu hasretle kalbimi, dünyayı yakar da giderim.

Sen beni sevmeyip yüz vermeyeli,