Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Gözlerini gözlerimden kaçırıp
Ellerini, ellerimden sıyırıp
Gidince sen benden,
Bende ardın sıra gidip bititim.
Soğuyan bedenimde, taşlaştı yüreğim.
Doğan güneşim doğmaz oldu.

Kime ne diyeyim.
Kendimden başkasına
Sözüm geçmez ki,
Birine bir şey diyeyim.
Ya sonra
Tutulmazsa sözüm.

Ben seni, beni ardın sıra ağlatasın diye sevmedim.
Ben seni, beni gök mavisi düşlerinde yaşat diye sevdim.
Ben seni, beni ömrümün yarısında terk edip gidesin diye sevmedim.
Ben seni, beni taaa mezara kadar götürüp taşıyasın diye sevdim.

Ben seni, beni dünyaya geldiğime pişman et diye sevmedim.

Sen, dağların ardından,
Bir güneş gibi doğarsın.
Dünyamı aydınlatırken,
Kalbimi yakar, kül edersin.

Her gün sabahtan akşama,

Seni yakan ruhum,
Isıtıp yüreğini,
Çözmüyorsa dilini.
Uzatsam ellerimi,
Çözecek mi?
Susan dilini.

Yarının beyi paşası kim?
Bu günden bilinmez.
Sen her şeyi Hak’tan bil.
Etme kimseye kötülük.
Bu gün şaşar, edersen
Halka kötülük.

Bu ne güzellik,
Bu ne gösteriş,
Bu ne ihtişam,
Bir an için,
Gözlerimi kamaştırdın.
Bre ey fahişe…

İsterse hiç kimse bu gün için demesin bana şair.
Elbet bir gün gelecek, şiirlerimi okuyan herkes olacak bir numara.
İnşallah ben onların arkasından gelip yetişeceğim ve olacağım iki numara.
Şimdiden ilan ediyorum, tüm dünyanın kıskanç şairlerine…
Güçleri yetiyorsa, hadi bakalım, durdurup zamanı, alsınlar elimden,
Gelecekte kazanacağım tüm ikincilik ödüllerimi…

Biz

Biz
Siyahı düş,
Işığı umut,
Maviyi hayal,

AŞK

Özü söz,
Közü yel yakar.
Yüreği ateş,
Gönlü köz yakar.