Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Hasret Kaldım Köyüme

Köyümden çıkalı elli yıl oldu.
Yollar izin verirse bir gün gider görürüm.
Göçmen kuşlara her bahar köyümü sorarım.
Beklerim baharı gelirse bir gün gider görürüm.

1

Hayat dediğin şey, ne ki?
Akıp giden zamandan başka.
İstesen de hayatı tutup,
Zamanı zincire vuramazsın.

Ben seni, beni ardın sıra ağlatasın diye sevmedim.
Ben seni, beni gök mavisi düşlerinde yaşat diye sevdim.
Ben seni, beni ömrümün yarısında terk edip gidesin diye sevmedim.
Ben seni, beni taaa mezara kadar götürüp taşıyasın diye sevdim.

Ben seni, beni dünyaya geldiğime pişman et diye sevmedim.

Yarının beyi paşası kim?
Bu günden bilinmez.
Sen her şeyi Hak’tan bil.
Etme kimseye kötülük.
Bu gün şaşar, edersen
Halka kötülük.

Biz

Biz
Siyahı düş,
Işığı umut,
Maviyi hayal,

Bu ne güzellik,
Bu ne gösteriş,
Bu ne ihtişam,
Bir an için,
Gözlerimi kamaştırdın.
Bre ey fahişe…

İsterse hiç kimse bu gün için demesin bana şair.
Elbet bir gün gelecek, şiirlerimi okuyan herkes olacak bir numara.
İnşallah ben onların arkasından gelip yetişeceğim ve olacağım iki numara.
Şimdiden ilan ediyorum, tüm dünyanın kıskanç şairlerine…
Güçleri yetiyorsa, hadi bakalım, durdurup zamanı, alsınlar elimden,
Gelecekte kazanacağım tüm ikincilik ödüllerimi…

AŞK

Özü söz,
Közü yel yakar.
Yüreği ateş,
Gönlü köz yakar.

Bahçede kuru bir fidanken,
Gelip konmazdı, bir kuş dalıma.
Ne zaman ki, uzadı dalım, yeşerdi yapraklarım,
Çiçek açıp, meyve verdi dallarım,
Beni gündüz gece, yalnız bırakan hiç olmadı…

Özgürlükte,
Uçurtmadan yüksek,
Yıldızdan çok daha parlaktır çocuk.
Sevgide, düşte, hayalde,
Kırların çiçeğinden,
Güneşin yedi rengiden