Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

İNSAN DEĞİL


İNSAN DEĞİL

Hayatımda bir kere çok büyük bir hata ettim.

KEŞKE YAŞAMASAYDIM AŞKI,
SENİNLE DERİNDEN

Dün seni görünce aniden,
Kalbim duracak oldu birden,
Canlan zihnim yeniden,

Ömür dediğin şey,
Üç gün değil mi?
İyi, kötü,
Biri geçti.
Biri bu gün,
Biri de umut, değil mi?

Tarihte hepimiz kardeştik.
Acı da kıvançta birleştik.
Hep beraber tarihleştik.
Şimdi neden kalleşlik.

Adem'den bu yana var insanlık.

Kıyamet

Allah kullara, ilim öğrenmeyi emretmiş.
Yakınlık istersen, ilimle yaşa, gel demiş.
Onları kendine dost seçer, yardım edermiş.

Karanlığın koynunda yeşerip açarsın.
O güzel gözlerinle sen bana baktıkça,
Gönlüme umut olup, ruhuma neşe saçarsın.
Seni andığım her an kulakların çınlasın.

Karanlıkta korkularımla yalnız bırakma beni,

Kutsadığım Kadın

Beklerim sabahı,
Güneş doğsun,
Kuşlar ötsün,
Çiçekler açılsın.

Aşkım, senin gülmen,
Benim ilkbaharım olur.
Senin ağlaman,
Benim sonbaharım olur.
Senin ayrılığın,
Benim kışım olur.

İslâm

Allah’ın dini İslâm.
Yaratılıştan beri tam.
Dinimi öğreten Kur-an.
Yolun sonunda Mevlâ’m .

Mavi

Mavinin derinliğine kanat çırpan kuşlar,
Özgür olsun yerdeki bütün çocuklar.
Rüzgara karşı meydan okusun uçurtmalar.
Umut dilenip, hayal kursun bütün insanlar.