Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

İnsan Olmak

Kim anlar,
Senin dilinden,
İnsan olup,
İnsanca yaşamak varken,

İNSAN VE SAVAŞ

Bir zamanlar,
Bizimde vardı, evimiz.
Mutlu olmasak da,
Yaşar giderdik hepimiz.

3 Kasım 2018 11:06
İnsan

İnsanı, insan bildik.
Kimine güvendik,
Kimine hak verdik.

Daha doymadık,
Ne sevgiye,
Ne hayata,
Ne aşka,
Ne yaşama.
Nerden çıktı,

Hayat dediğin şey,
Suyu avucunda sıkıp tutamadığın da;
Akıp giden, bir damla sudan başka...
Zamanı zincire vuramadığında;
Kaçıp giden bir anlık zamandan başka....
Düş görüp, hayal ederken oluşturduğun,

Hayat bu

Hayat bu,
Evlat!
Acımasızlığına dayan,
Gelmeden kapına düşman,

Güneş -1

Her gün, doğan güneş,
Dünyamızı aydınlatıp
Bize hayat verirken,
Ateşin içinde sakladığı

GÜNEŞ - 1

Doğan güneş,
Her gün, her sabah,
Benliğimizden silerken,
Gamı, kasaveti,

Gönlüm Solgun


Bu ne sevda,
Bu ne aşkmış,
Kalbim üşüyor.

• Adam var altına minder serersin. Adam var üzerine semer vurup, çul çaput serersin.


• Hayvanlar koklaşarak, insanlar konuşarak anlaşırlar.