Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Yoksa herkes,
Kendi gölgesini,
Uzun,
Başkasının gölgesini;
Kısa mı?
Sanıyor.

Sen Bana Yabancısın

Sen kimsin?
Ben kimim?
Ne ben seni,
Ne sen beni, tanırsın.

Baktıkça gözlerin öldürüyor beni.
Seni yüreğimden söküp atamam.
Baktıkça resmin öldürüyor beni.
Seni ruhumdan söküp atamam.

Güzelim seni gördüm, bir kere,

Uyku

Uyuduk mu?
Yarı yarıya ölürüz.
Gözlerimiz kapanır.
Düşlerimiz görünür.

Uyku

Uyuduk mu?
Yarı yarıya ölürüz.
Gözlerimiz kapanır.
Düşlerimiz görünür.

Uyuduk mu?
Önce kendimizden
Sonra dünyamızdan,
Vaaz geçeriz.
Gözlerimiz kapanır.
Bedenimiz dinlenir.

Her insanın, bir hayat hikayesi, sonu varmış,
Baharda canlanan, bazen kış olmadan solarmış.
Bana verilen bu can, sevgi dolu olmadıkça,
Yazın yada kışın solacakmış, umurumda değil.

Bu ömür nerde ne zaman bitecek, belli değil.

Toprağı sulayıp yeşerten ırmaklar bizim.
Üç yandan bizi kucaklayan denizler bizim.
Gökte parlayıp yanan yıldızlar bizim.
Korkma sen aslanım, üstünde yattığın bu topraklar bizim.

Bu toprakları vatan yapan, analar bizim.

UMUT - 3

Her gün doğan güneş,
Benliğimizden, silerken,
Gamı, kasaveti,

Artık sen ne dersen de, benim gizli saklı bir şeyim kalmadı.
Senin vefasız biri olduğunu, artık her yerde herkes duyacak.
Buralardan gitsen de sen artık, hep böyle anılacaksın.
Bundan sonra senin adını,... vefasız koydum, bilesin.

Sen ne hayırsız bir dost, bir arkadaş çıktın.