elinden geleni yaptıktan sonra;
öylece durup beklemek mi ?
yoksa yeni yolları arşınlamak mı ?
zamanı geldiğinde;
sessiz bir vedaya bırakmak mı sözleri ?
gitmek mesela, öyle usulca.
Gitsem ayrılık olur,
Gitmesem zulüm.
Her adım bir yara,
Her duruş bir ölüm.
Kalmak yanar içimde,
Yalan dolan içinde kaybolur sözler,
Gerçek mi, sahte mi, belli etmez yüzler.
Bir gülüşte saklanır bin türlü oyun,
Dilimde acı bir tat, gözümde izler.
Yalan, bir gölge gibi düşer geceye,
"Gidersen yaşayamam," dedi,
Sözleri, rüzgarla savrulan yapraklar gibi,
Bir umut ve bir tehdit arasında.
Gitti,
Ve sessizliği bıraktı arkasında,
Ve anlıyorsun zamanla,
gölge olmak bazen en iyisi:
Kimseye yaslanmadan,
kimsenin seni yıkamayacağı kadar hafif.
Ben her şeyi gömdüm içime,
Acıları, umutları, düşleri…
Biriktirdim zamanla, yıllar içinde,
Sessizce ağlayan gözleri.
Bir defa hayalini sevmiştim,
Bastığın yeri düşün,
kibirle yürüyerek,
Yolu incitme gönül,
nefsine uyma gerek.
Kerameti Hak’tan bil,
bencillikten kaç gönül,
Viran bir hâlde kaldı bu kalem,
Yazmaz gönül fermanını kalem,
Titrese de umut taşımaz kalem,
Sabır gerekmiş dem olmasını bilene.
Titriyor ellerim, suskun bu gönül,
Bülbüller ötmez oldu bağımda,
Gönül evimin sisli dağında.
Yaralı bir kuş var sol yanımda,
Uçar mı bilmem, düze varınca.
Ay doğmaz artık o eski yerden,
Yitik gönlüm, viran olmuş harabe,
Baykuş sesi yankılanır harabe,
Sinemi yakan kor alev harabe,
Bu yanış nedir, neyimiş bildim.
Hayal kurdum, kader döndü sırtını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!