Kalabalıklar içinde çok yalnız olmak durumu var. Bir sesle içinin titrediği, nefes alış verişinin değiştiği... Konuşmaya kalksan suç, sessiz kalsan yitip giden benliğinin karşısında...
Bir şahit göster deseler; eşkâlin belli olmasın diye yüreğimi gösterirdim.
Çok rüzgârlara göğüs gerip, yıkılmadığı için.
Kalabalıklar içinde çok yalnız olmak durumu var.
Bir sesle içinin titrediği, nefes alış verişinin değiştiği...
Konuşmaya kalksan suç, sessiz kalsan yitip giden benliğinin karşısında...
Bir fırtına sonrası enkaz olan düşlerim, senden geriye kalan... Her gün gelen sarıkız gelmez oldu ve açmaz oldu hiçbir çiçek yüreğimin çayırlarına, öyle susuz ve kıraç günleri kucaklıyorum sensizliğin avuntularıyla...
Yazdıklarımı okudukça ki çoğu benden ötesi sizlere dokunabilmek için bölünmüşlüğümdür. Bir insan kaç parçaya bölünür ve bölündüğü hangi parçayla kendini tamamlayabilir. Karşılığı olmayan sorular ve cevapları hiç kimsede gizli...
Yüreğinle dokunduğun bir bedenin kokusu avuç içlerine siner ve dudaklarına tadı... Bir ömür boyu koklayıp tadarsın ilk gün tazeliğiyle... İçine bir sızı düşmüş olsa bile...
Öyle zaman olur söylemek istediklerini söyleyebilmek dünyanın en zor işi oluverir. Dilinin ucuna gelip geriye giden sözler boğar seni. Yutkunursun. Bir şeyler söylemen gerektiğini bilirsin dilin dönmez. İçinde koca bir dünya büyütürsün. Yıkık dökük duyguların düşünmene engel olur, susarsın sustukça için acır. Yaşarsın sadece gittiği yere kadar diyerekten...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!