dağınık zamanların giriftarı rüzgârlar
yağmur biriktiren mevsimlerin
zamansız dökülüşü toprağa
göğümü bulandıran
yaşamak
kömür gözlü bir turnanın seherde
ağaçların dallarında kınalı ötüşüdür sonra göğe
uçuşudur mutluluk
içinde camdan atların koştuğu karanlığı kim çağırdı
sayılı günler sayılı saatlerde neydi neyin habercisiydi
gök yarılıp düşünce geceye altında kaldı bahçemin ulu çınarları
çatırdıyor tavan arası tutuştu kuşlar alevlerden haberi yok masal perilerinin
pencere açıktı
ayaktaydı sokağın gürültüsü
sebzenin türlüsü gibi seslerin türlüsü de vardı
işveli cıvıl cıvıl ince kibar kaba kalın kırgın
sanki tıkalı ağızlarının fermuarı çözülmüş gibi
durmadan konuşuyorlardı
ruh savaşlarını körüklüyor sıdkı sıyrılmış günler
hortum gibi uzanıp giden zamanın kıskacından
kanaya kanaya çıkıyoruz yaralarımızda kurtlanmış acılar
oksitlenmiş sözler bir savaşçıdan çok ruhunu teslim etmiş
bir sufinin hafifliği sanki
ruhum iki dağın ötesinde
iki rüyanın geceye düşüşünün ortasında
ruhum iki yastığın söyleşisinin arasında
ruhum tüm zamanların yıldız çiçeği
olağan şeylerin dışında farklılıkla geliyor günler
rüzgârların nefesinde garip uğultu sokak bana hiçleniyor
yolum nereye bilmiyorum karanlığın ellerinde ellerim
belirsizlik beni çağırıyor yürüyorum sanrılar vadisine
uçuşan eteklerim sürünüyor peşim sıra
dilim kuru gazeller gürültüsü
oldukları yerde
tarhun kokusu sarmış mistik kitapları
geçmişin ağdalı tozu örtmüş incinmiş
sararmış yüzeylerini
insan hangi dilde karanlığına sımsıkı sarılıp uyur ki
içindeki açan güneşleri hangi mızrakla vurur kanatır ki
minyatör apartmanların derdini birkaç çam birkaç köknar birkaç çınar dinler
insanın derdiniyse
çıplak duvarlar ve sırsız aynalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!