Gecenin karanlığını deler çığlık
Uzaklarda bir haykırış umutsuz
Boylu boyunca uzanmış
Yerde yatıyor kadınlar
Kadınlarımız
Kıyametti yüreğim
Hiç biriniz anlamadınız
İçimde kopan fırtınaları
Hiç mi fark etmediniz
Hepiniz mi kördünüz sağırdınız
Gece yarısında bahçe de rüzgâr
Fısıldıyor sessizce
Gözümün önünde sen var
Gölgelerin oyunu bu
Hasret kaldık da varmış tek sözüne
Aklım da yine hatıran var
Sen yine şarkılar söyle
Avaz avaz haykırırcasına
Sabahı doğmaz sandığın karanlığa
Merhem olmaz dediğin yaralarınla
Var git işine keder
Suretini yitirmiş insan
Dost yüzlü sansar
Kibir ve riya kol kola
Yanına alıp gezenler var
Hile ve haram
Bilmediğim şeyler var
Anlamsız aklımda sorular
Sorgulamak alabildiğine
Dilimde kuramadığım cümleler var
Rüzgarın önünde savrulan duran
Hiç sövmedim ben
Ağız dolusu laflar çıkmadı ağzımdan
Sabır diledim hep
Gül döküldü dudağımdan
Şimdi ne yana dönsem riya
Gökyüzün hep mi ağlar sulu sepken
Meltemin keskin midir hançerden
Tan vaktinde kızıla çalan gözlerin
Tomurcuk tomurcuk açan günün
Işığına gelen pervanelerin
Semahında döner gün be gün
Gam içindeki tebessüme
Kara gecede göz kırpan bakır siniye
Sabaha eren her bir tene
Şükürler olsun.
Elem ve kederden arınmış gözlere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!