Ayşe Manav Şiirleri - Şair Ayşe Manav

Sen yine şarkılar söyle
Avaz avaz haykırırcasına
Sabahı doğmaz sandığın karanlığa
Merhem olmaz dediğin yaralarınla

Var git işine keder

Öyle yazıp durmakla anlatılmaz sevmeler
İçinde hissetmiyorsan gücünü
Büyük laflar etmeyeceksin fütursuzca
İçinde patlayan tomurcuklar
Aşı tutmaz yaşamayınca
Zorla aklanmazmış karanlıklar

Her şeyi yitirdim de;
Bir tek umut kaldı bende.

Hayaller solgun yüzünü gösterse de
Umutlar hep yeşil kalacaktır

Gam içindeki tebessüme
Kara gecede göz kırpan bakır siniye
Sabaha eren her bir tene
Şükürler olsun.

Elem ve kederden arınmış gözlere

Aklım firari
Gönlüm tutsak
Kelepçeli ruhum
Bedenim bana uzak

Çizik plak gibi

Bir naz bir naz,
Hayat bize hep nazlanmakta,
Kader hep işvede nazda,
Gelir elbet şen kahkaha,
Bu ten bu canda var oldukça.

Sana uyanmak içinmiş
Yüz yıllık uykum
Sabaha gözlerini açan
Çocuk gibiyim.
Asırlar süren bir yolculuktan
Evine dönmüş barksız gibiyim,

Ne gökyüzünün yaşı diner
Ne de toprak kanar suya,
Gözyaşları, toprağa karışır,
Toprak
Suya…

Karanlığın içinde
Döküldü tek tek nameler
Gönlümün titrek teline
Düştü gece
Ay düştü