Ahmet Zeytinci Şiirleri - Şair Ahmet Zey ...

Adem abi
Bizim cami'nin köşesinde,
Jilet,kalem,çakmak satar.
Gözleri görmez; buna rağmen,
Bana kötülük yaparlar diye,
Kimseden ürkmez.

Yirminci yüzyılın sonlarında ve peşi sıra gelen yirmibirinci yüzyılda teknolojik gelişmeler baş döndürücü bir hızla ilerler iken yaşantımızda da derin izler bırakıyor, hayatımızı baştan sona etkiliyor. Bunların en başında da bilgisayar ve İnternet kullanımı geliyor haliyle... Yirmi birinci yüzyıla değişik isimlendirmeler veriyor insanoğlu... Kimi Bilişim Çağı diyor, kimi Uzay Çağı, kimi Bilgisayar Çağı... Bakıyorum şöyle insanlığa ve insanoğluna pek de aslında icat edilecek bir şey kalmadı gibi alet edevat açısından düşünecek olursak. Her ne kadar bazı hastalıkların kesin tedavisi (kanser gibi, Alzheimer gibi, AİDS gibi) bulunamamış ise de insanlık bu hastalıklara çare bulmak için var gücü ile çalışıyor, çırpınıyor. Eminim ki eninde sonunda hastalıklarında üstesinden gelinecek bilimsel buluşlar sayesinde...



Bilişim ve bilgisayar çağı da dedik ya, yaşadığımız yirmi birinci yüzyıla, bilişim, o kadar geniş bir kavram ki aklınıza gelebilecek bir çok şey bilişimin konusu içinde yer alıyor haliyle. Bilgisayar, İnternet ve sosyal medyada bunların en başlıcalarından. Günümüz Türkiye'sinde ve diğer gelişmiş/gelişmekte olan ülkelerde bilgisayar ve sosyal medyayı kullanmayan insanlar nerede ise yok denecek kadar az. Bir de çoğu zaman, sosyal medya kullanıcıları tarafından küçümseniyorlar çeşitli ortamlarda. ''Aaa sizin daha fecebook'unuz yok mu? '' Ya da ''Bu gün Twitter kullanmayan insan olur mu hiç, nasıl olmaz sizin, anlamış değilim.'' İşte böyle durumlar. Sanki siz ananızın karnından twitter ya da face ile mi doğdunuz?

Ne kuru bir ekmek, ne sıcak bir yemek,
Benim tek derdim, affedilmek affedilm

Af ettiğin zaman
Ayaklarına kapanıp hüngür hüngür ağladım
Başımı yerden usulca kaldırdın
ve beni aşk denizine sevgi denizine daldırdın...

Daha öncesinde yerle bir olmuştum

Ağlama gözlerimin, ışığına bakarak
Ağlama yüreğimi, daha fazla yakarak...

Ağlama ki ceylanlar, sussun gece yarısı
Ağlama ki rüyalar gördüm altın sarısı...

Grozni, ağlama artık.
Ağlama çoluk, çocuk kadın
Zaten; bundan sonra
Caharkale senin adın

Adı Caharkale olan bir şehirde,

Ağlamışsınız bayım
önce şu ölen masum çocuklara
sonra harap olan insanlara ve insanlığa...


gözleriniz hep sulu mudur böyle

Ağlayan gözlerinle baharları görürsün,
Kaybettiğin gençlere sızlanıpta durursun,
Güleceğin günlerde yakındır bil ki senin,
Sen bir Türk'sün unutma,memlekete gurursun.

Gece bize arkadaş saklarken bedenleri,

Kürsüye bir şair çıkmış,şiir okuyacaktı...
Şöyle bir kısa konuşma yaptı önce.

"Şu an da gördüğünüz gibi,
Gözlerim yaşlı yaşlı,
Bu mübarek günlerde bütün müslümanlar,

Ağzımda yarısı yanmış ıslak bir sigara,
Saat sabahın beşi,
Sokaklardaki ağaçlara,kedilere selam verip yürüyorum.

Bazı evlerin ışıkları,
Sabaha kadar yanacaktır,sen oradan geçerken,