Ahmet Zeytinci Şiirleri - Şair Ahmet Zey ...

Hayat bu acı tatlı, ne hediyeler verdi
Alnımızın teriyle, yaşamakta güzeldi...

Çalanları baş tacı, yapanları çok gördük
Paraya ilah diye, tapanları çok gördük...

Televizyonlarda üç yıldır devam eden yarışma programını birçoğunuz seyrediyorsunuz. Bizim başımızda da bir sürü kabiliyet düşmanı, baştan ayağa her tarafı yetenek arkadaşlarımız oldu bunları azar azar hatırlamaya ne dersiniz?

Başta belediyelerimiz çok yeteneklidir çook. Her sene ya da iki senede bir yolları asfaltlarlar da kimsenin sesi çıkmaz bu duruma. Benim memurum benim işçim de çok yeteneklidir. Asgari ücret ile altı kişilik ailesini geçindirir de gıkı çıkmaz devletine milletine, ayrıca benim öğretmenlerim de çok yeteneklidir, çok az bir maaş ile hem öğrencilere eğitim verirler hem geceleri takside çalışırlar hem de ailelelerini geçindirirler...

Güzel yurdumda şiddetli yağmur yağdığı zaman evlerini su basan vatandaşlarım, evlerini biran önce tahliye etme konusunda çok yeteneklidir. Ayrıca müteahhitlerim ev yaparken eksik demir, çimento,ve kum kullanmakta çok yeteneklidir.

Herkesin bir dolu zaafı var. Bunlar karşısında bir çoğumuzun iradesi zayıf düşüyor maalesef. Bu durumda da olanlar bize oluyor, eğer ki irademizi güçlendirmez isek, maddi manevi bir takım zararlara uğramamız da kaçınılmaz oluyor...


Eşeleyelim bakalım, ne zaaflarımız var ve bunları nasıl kontrol altına alırız? Almamızda lazım zaten yaş kemale erdi neredeyse dede olacak olgunluktayız. Ta çocukluktan beri devam eden şans oyunları hastalığımdan seneler önce kurtulmuştum lakin kurtulana kadar neler neler çektim, anlatsam ciltler dolusu roman olur. İşte birinci cilt... Önce kare şeklinde spor toto vardı, bizim yaşımız tutmazdı ve annemize imzalatırdık oynadığımız kuponu götürür bir bayiye yatırırdık. Bazen de o toto kağıtları ile amiral battı oynardık. Bir gün hiç unutmuyorum, cebimde param her nasılsa bol, tuttum otuz tane milli piyango bileti aldım. Olta mızı attık başladık beklemeye... Dokuz, on dokuz, yirmi dokuzunda çekilirdi hep bilirsiniz... Yok arkadaş yok, ne ola ki bir tanesine amorti çıksa, o da na mümkün. Sonra Sayısal Loto, şans topu, kazı kazan, daha sonrasında iddia, at yarışı, diğer bir adı da dıgıdıktır hastaları arasında... Düşünüyorum, düşünüyorum, sadece düşündüğüm ile kalıyorum bir yere varamıyorum. Hem param gidiyor, hem sağlığım, hem sinirim bozuluyor. En nihayetinde yok dedim Ahmet bu böyle olmayacak. Sen bu kadar iradesiz misin ki bunların esiri oluyorsun? Bir an önce kurtulman lazım bu saçmalıklardan. Kendi kendime telkinlerde bulunuyorum. ''Ahmet bilet alma bilet alma.'' duruyorum duruyorum tekrar... ''Ahmet Loto oynama Loto oynama bu hafta çekiliş yokmuş zaten oynama.'' aklıma geliyor tekrar ''Ahmet kazı kazan çekme kazı kazan çekme aslına bakarsan o kazı kazıklan kazı kazıklan, yapma Ahmet otuz milyon bilet var büyük para kazanan on kişi yapma etme, gitme.''

Yeter ki mert adamdı desinler,
İşte ondan sonra helvamı yesinler...

Karıncayı ezmezdi,
Zorluklara gelince,
Hayattan hiç bezmezdi...

Güzel kedileri herkes sever,
Sen;
Bir ayağı sakat,bir gözü kör kedileri de sev,
Yeter ki sev...

Güzel çiçekleri herkes sever,

Yetmedi mi Orta Doğu
topraklarında akıtılan kanlar
bir hiç uğruna heba edilen canlar
bilmez mi insan
hiç farkına varmaz mı
topraklar kanla sulandı mı

Gözyaşıyla söndürdük
ateşlerin hepsini
artık ağlamak yoktur
güneş güzel doğacak
karanlığı bizimle
yeni gençler boğacak.

''Tüm mazlum şehirlerin anısına.''


Yıkılmış şehirlerden geliyorum
etrafı kırık dökük, boynu bükük şehirlerden...

Bir hafta öncesinden başladı gazetelerde yılbaşı gecesinin eğlence programlarının reklamları. Geçenlerde bir gazete de başlık atmış magazin sayfalarında kocaman. ''Yılbaşı Gecesi Nereye Gitmeli? '' Memlekette gözyaşı hâkim şu sıralar. Durmadan şehit haberleri geliyor yurdumun Güneydoğusundan, adamların derdine bak. Bir yere gitmesen ne olur sanki. Sakin sakin ev de geçirsen yılbaşını ve normal bir günmüş gibi de saat 23.00 ya da 24.00 yatı versen olmaz mı? Hiç bir hindinin de canına kast etmesen. Zaten aldığım bilgilere göre hindiler 30 Aralık günü geniş katılımlı bir protesto yürüyüşü düzenleyeceklermiş bu katliama son verin artık diye...


Cihangir'den, Etilere, Kuruçeşme'den, Uludağ'a, Kartalkayaya kadara çeşitli alternatifleri sıralamış magazinci dostlarımız. Tabi buralara Ortadirek diye tabir edilen vatandaşların gitmesine imkân ve ihtimal yok siz de biliyorsunuz ki... Ortadireği yerle bir ettiler zamanında. Onlar, yani anlı şanlı Otadireklerimizin hepsi o gece mecburen divan restoranda ya da sedir restoranda geçirecekler yıl başını, milli içkimiz ayran ile gün gibi aşikar. Canım restoran dediysem anlayın işte evde ki divan ile evde ki sedir. Sobalı evlerde kestane pişer, kaloriferli evlerde de fındık fıstık yenir, olacağı o, daha ne olsun ki? Bir de tombala oynanır işte üç beş kuruş para döner ortada. Eskiden tek kanallı zamanlarda ne heyecanlanırdık, Zeki Müren ya da dansöz Nesrin Topkapı çıkacak diye gece on iki sularında. Günler öncesinden onun hayallerini kuranlar olurdu...

Glu glu glu glu. Bizler hindi milleti olarak yılbaşını protesto ediyoruz. Evet evet bıktık artık. Yeter nedir bu hindi milletine ettiğiniz eziyet? Hindi isek de bu kadar horlamayın canım. Glu glu glu ve de glu...

Bir Baba Hindi lafa girer. ''Ey Hindi Milleti, bu yılbaşı zamanlarında insanoğlundan çektiğimiz nedir bizim? Bu duruma kimseler dur demeyecek mi? Niye hep biz kesiliyoruz yahu! Biraz da bu tavuk, piliç milletine doğru bıçaklarınızı bileyleyin arkadaşım.''

Hindiler glu glu glu diyerek Baba Hindiyi onaylarlar...