ben öyle demeyeceğim,
yani; “Ayten git başımdan”
demeyeceğim, hem nasıl derim,
Attila İlhan demiş bir kere, ben nasıl derim
demeseydi de demezdim bilirsin,
hem, hiç başımda olmadın ki Ayten…
yaktın beni oksijenim hidrojen gibi
olsun
sen su, ben su
sen ben, ben sen
kıskanırdı tuz ruhu
daha da yakamazdın
yaşlar gözümde değil, gözüm yaşlarda
ayaklarım sanki sivri bir taşta
gözlerim ateş kovalar bakışlarımda
bir sen varsın hayalde
bir de hatıralar
bakıyorum uzaklara
kendinle kalabildin mi
pıtır pıtır ederken
pabuçlarında karlar
üşüme sakın
sakın bileğini de kırma
düşme sakın
belki gözlerimiz görmeyecek
kulaklarımız duymayacak
aynı şehirde yaşayacak
haberimiz olmayacak
Bella anlamış Orhan Veli’yi
sere serpeyi anlamış
kendisine yazıldığını
ama biraz yaşlanmış …
Orhan Veli mi
hala genç
deniz gibisin
çarşaf gibi; sabun kokulu
önce sabun kokulu sonra çarşaf ve beyaz
gittiğin günden beri
bakarken ardından biraz
gece ayazı dolar gönlüme
bir tarafta sen, ben bu tarafta
beton duvarlar titriyor arafta
tozlu her yer, sessizlik rafine
sanki karanlık küsmüş güne
kaypaktır tutunduğun duvar
soluduğumuz bir nefes var
fotoğrafımızdaki tedirginlik,
benim yüzümden,
aramızdaki mesafe
benim yüzümden,
belki senin yüzünden
belki de bir başkasının
pusu kurdum, gönlüm takılsın diye
yine buluta karıştı, yağmur yağsın diye
yaz geçti, eylül düşürdü yaprakları
düşürmesin yalancı bahar gülleri dalından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!