Hatice Esra Gedik Antoloji.com

Annemlere son gittiğimde, evinden iyice bunalmış olan annem, beni tam hatırlayamasa da
''kızım, gittiğin yere beni de götür'' dedi, ısrarla.
Babamı babası zannediyor, bazen tamamen unutup
''bu adam da kim böyle, kendi evine gitsin; evde istemiyorum'' diyor
Babamız dediğimde
''ağzımdan küfürler çıkacak şimdi, sizin babanız öldü'' diyordu.
Çok üzüldüm durumuna.
Evime dönerken koluma yapıştı
''beni de götür!! dedi.
Doktorun bütün tembihlerini bir anda unutup annemi de yanıma aldım
2 saat yolcuğun ardından eve geldik.
Yolda çok mutluydu.
Fakat eve gelince beni tamamen unuttu.
Akrabaların belki hemen hepsi olabilirdim ama ben onun kızı değildim.
Eşimi hatırlıyor taa yıllar öncesinden bahsedebiliyordu fakat ne yaptımsa kendimi hatırlatamadım.
1 hafta sonra kardeşim geldi..
Eve gitmek istemedi annem
daha sonra
''benim için geldin madem, geleyim bari ama evdeki adamı kov'' deyip kardeşimle evine döndü..
Tedavisi yok, korkuları, kaygıları var hastanın ve zihin karmakarışık....
Yaşarken dünya değiştirmesinin adı alzheımer.

Bütün öğretmenlerimizin Öğretmenler Gününü kutluyorum.

Esenlikle ayrılmak...

Ne de zordur, insanın sevdiklerinden ayrılması.
esenlikler dileyerek birbirlerinden, hoşnut ayrılırlar
ama içleri buruk, gözleri nemlidir
ardından belki bir iki damla gözyaşı
sonrasında hayat kaldığı yerden devam eder...