Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

geçmeyim ben bu yollardan yiterim
bulutlar şarap tutuşur avuçlarımda
yüreğimi çarpmışım kaldırımlara
nerede yol arkadaşlarım
susmak insanı bitirir
silme efkarım

cehennem yerin dibinde
zebaniler yukardaymış
dünyanın dört yanında silah sesleri kan
yüzünün yarısı gitmiş fırlamış gözü yalağından
bir karanfil morluğu dudaklarından kalan
bir çift karanlık dehlizdi bakışları

İhtiyar Çocuk

yar teni bir ağustos gecesi
yol sordum suvaklardan
alnacımda akıp giden hayat
dağılmış kalabalıklardan geriye kalan olmak

“Güvercin Gerdanlığı”


AKSAMI BAHARAT KOKAN ŞEHİRLERDE
AKSAM SULARI
FANUSUN BİLLURDAN KÂSELERİNDE YUDUMLANIRDI YILDIZLAR

Ulen arkadaşlar size bi şey söyleyim
Şart olsun güzellik özünden olur
Lafım ok doğrusu-ben hep böyleyim
Asbabın eyisi bezinden olur

Yarsiz geçen ne ömürler var imiş

Çok büyük bir şatoya doğru yol aldılar, alnacında şu okunuyordu
"Ben kimseye ait değilim ve herkese aitim. Girmeden önce de oradaydınız; çıkarken de hâlâ orada olacaksınız"
Diderot, Yazgıcı Jacques Ve Efendisi


suskunluğun gibi dedi

bir çay ki içine bahardan bulutlar düşer
bir ay ki bağrıma ay yüzüyle yar düşer
bir tütün sarar ki bin deli efkâr düşer
kalk gidek yörük atım yolumuz nere düşer

aşk biter-kurur su-yaprak yellere düşer

ölü üstüne mi geliyorsunuz ulan
tomalarınız-zehirli gazlarınız- kimyasallarınız
aha bütün varlığımız kemik et ve kan
hangi işgal ordularına saldırmaktasınız
hangi yağmacıya talancıya hırsıza
binlerce düşünen beyin- çarpan yürek

Ahmet Erhan’ın Ardından

“Yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım
Gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür? ”
Ahmet Erhan

Ve Sedyede Taşınan Bir Madenci; "Abi Baretim Kaybolmasın Maaşımdan Keserler”

-Gayri yarim ardımdan kömür gözlüm diyemez-

bir kucak güneş götürdüm bakışlarımda
karanlık derinlerine yerin