Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Ahmet Erhan’ın Ardından

“Yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım
Gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür? ”
Ahmet Erhan

Ve Sedyede Taşınan Bir Madenci; "Abi Baretim Kaybolmasın Maaşımdan Keserler”

-Gayri yarim ardımdan kömür gözlüm diyemez-

bir kucak güneş götürdüm bakışlarımda
karanlık derinlerine yerin

ap ak bir kilimdir ölüm
yalımı buz.
yatağı mitil
zaman öyle bir ücra

ilk çıra ışığının tarihin karanlığında yola çıktığında
kara göğü deryalara çeviren hülya
atılmış dağ köylerinin yüzünde düştüğüm uçurumlar
öksüz anaların kuru bağrında sabır taşı çatlamış
kanadı kırık birer turnadır şuramda

oysa insanlar birbirine güzellik için gelmişti
kuşların kanadına güzellik bulaşıyordu bulutlardan
kar yıldızlarının raksında üşümenin aşk kesilişini gördük
ve yapraklarda hayatın tüm macerasını
küreklerle kazmalarla toprağa gömdük de sevdiklerimizi
öylece bırakıp döndük

OLDU MU ŞİMDİ YA
Yeşil dalların altında gözlerin
Her bakışımda ilk kez görürcesine bayram şenliği
Geceyarılarında temmuzun el ele bozkırlarda
Yıldızlara uçarcasına
Kapıyı her açtığında yeni bir şiir gibi açılışın

-Bazan oyun tadında yaşayanlar birilerinin hayatıyla oynar-

her çiçeği çiçek sanma
tacı düşer diken olur
her güzel yar olur sanma
yüreğini söken olur

"Onlar; dizlerinizin üstüne çökmüş olduğunuz için size büyük görünüyorlar, AYAĞA KALKIN! .. "(Fransız Devriminin Ünlü Sloganı)

ığralanır ağır ağır başaklar
huşu ve aşk
yapraklar yel sarhoşu
devran böyle sonunda sararıp kül olmak var

karlı gece giyinmiş keder
lapa lapa yağ acıya
yenik yürekleri ört- kalsın öyle

yaprağını dökmüş düşler
umutlar kekreleşmiş

KOŞALAŞAN ISSIZLIK
kanadı kırık göçmen kuşları seversin sen
gözlerinle sar
fırtınalarından esirge beni
ve bana sığın öksüz çiçeğim
acını dinlendir gözyaşlarımda...