Ey ömrünü durmadan, çarçur eden vatandaş!
Elindeki o nimet, sonsuz değil bil derim!
Bir hayata sadece, gaye olmaz ekmek aş!
Dost olarak kafandan, bu şablonu sil derim!
Bin sene de yaşasan, çok kısadır o zaman!
Ali Hakkın hatırı, kırma sakın onu sen
Yapar isen tersini; bet edersin sonu sen!
Taviz verme hiç haktan, dünya denen han için
Mahrum kalma rızadan, mevte mahkûm can için!
Çekip, çekip o gün ah;
Dedin; sondur bu günah
Pek yakınken bir penah;
Niçin bastın faka sen?
Çok üzgündün sen güya
Aman dostum haramı, kılma muta vesile!
Zira kerih nesneden, hayır gelmez husule.
İstiyorsan hoş sonuç ve de onda istikrar;
Dön kitaba, sünnete,uy dosdoğru usule!
Say deseler sayamazken ihsanı;
Niye memnun etmez bunlar insanı?
Bu hal için şudur bende son kanı;
Kör değilse nankör mutlak şu beşer!
Kul verince bin teşekkür eder de;
Müftü ayrı konuşur, vaiz ayrı konuşur
Gitsen normal imama, o apayrı konuşur
Her şey din-i mübinde; besbelliyken arkadaş;
Acep bunlar ne için; ondan ayrı konuşur?
İnkâr etmek kolay değil;
Yok demekle bitmiyor iş!
Sen, sen ol da etme meyil;
Çıkamazadır bil o gidiş!
Hakka giden cadde varken;
Yaptığını yapmaz mahluk!
Ne kadarda kötü bir hulk!
Belki arzda sendedir ilk?
İnsan mısın, hayvan mısın?
Yoksa melun şeytan mısın?
Tek halin yok insani!
Bu mu sence ins yani?
Olamadım hiç kani;
İnsan mısın mal mısın?
Yoksa ehl-i dal mısın?
Her sureten insanı; sanman sakın siz insan!
İnsanlık özel nimet, yani Haktan bir ihsan.
İnsan nisyandan alma, müpteladır nisyana!
İhsanları unutup, koşar daim isyana!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!