Kindara bak kindara!
Kin kusuyor dindara!
Zannederim bu nadan;
İster düşsün din dar’a.
Dinden cüdayken âdem;
Yeter artık halt yeme!
Batıl şeye Hak deme!
Asıl lütfen şu geme!
Kendine gel kendine!
Dön yönünü sen dine!
Bu ne haldir ey ozan?
Ne şuur var ne izan!
Ettirmeden su-i zan;
Kendine gel kendine;
Rücu eyle sen dine!
Sen, sen ol da ey beşer;
Kesme Haktan ümidi!
İşlesen de tonla şer;
Kesme Haktan ümidi!
Yapsan günde bin hata;
Dünya fani dedikçe, talep ettin hep onu
Dönüp sırtı ahrete, dert etmedin hiç sonu
Döndü zenci saçına, en nihayet şu konu
Yeter artık talebin, kes sesini ey gönül!
Ne kurduysan gündüzde, girdi gece düşüne
Nefis misin gönül mü? Her kim isen doğru dur!
Çok aşarsan haddini, ceza yağar başına!
Sanma senin her arzun, yerindedir doğrudur!
Verilene şükret de; hiç sızlanma boşuna!
Hiç saydın mı kaç türlü, nimet vermiş yaratan?
Olmasaydı ahiret; ne anlardın yaşamdan?
Birkaç günlük bir hayat; eder miydi de mutlu?
Kalpte iman olmasa; çok çekerdin dert gamdan!
Bulamazdın hiç huzur, olamazdın umutlu!
Kan ağlarken koca arz;
Sen atarsın kahkaha?
Terk olurken onca farz;
Devam dersin her gafa?
Olmuş ekser bi-çare!
Bal akıtsın tüm diller, dua, dua kandilde
Dile gelsin bu gece, ihlas ile din dilde
Nail olmak istersen, bin aydaki feyiz’e;
Yakarmanın ardından, aminlerle dol dil de!
Bu ne menem bir akıl?
Çok olur mu hiç ilah?
Haykırsana ey akil!
Deyip birdir, bir Allah!
Değilseniz siz ama?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!