Memat denen gerçekten, muaf sanman bir şeyi!
Haktan başka her varlık, tadacaktır o şeyi!
Atomlardan evrene, küllü nefis ölecek!
Ve hayatta sadece; Hayy-ı Kayyum kalacak!
Bu günlerde revaçta, bir garabet anane;
Kul kendini düşünmez, hesaplar kıyameti(!)
Ey akıllı kardeşim, şu dünyadan sana ne?
Ensendeyken o ecel; çok mu mühim de; ati?
Yeter artık halt yeme!
Batıl şeye Hak deme!
Asıl lütfen şu geme!
Kendine gel kendine!
Dön yönünü sen dine!
Bu ne haldir ey ozan?
Ne şuur var ne izan!
Ettirmeden su-i zan;
Kendine gel kendine;
Rücu eyle sen dine!
Sen, sen ol da ey beşer;
Kesme Haktan ümidi!
İşlesen de tonla şer;
Kesme Haktan ümidi!
Yapsan günde bin hata;
Dünya fani dedikçe, talep ettin hep onu
Dönüp sırtı ahrete, dert etmedin hiç sonu
Döndü zenci saçına, en nihayet şu konu
Yeter artık talebin, kes sesini ey gönül!
Ne kurduysan gündüzde, girdi gece düşüne
Nefis misin gönül mü? Her kim isen doğru dur!
Çok aşarsan haddini, ceza yağar başına!
Sanma senin her arzun, yerindedir doğrudur!
Verilene şükret de; hiç sızlanma boşuna!
Hiç saydın mı kaç türlü, nimet vermiş yaratan?
Bu ne menem bir akıl?
Çok olur mu hiç ilah?
Haykırsana ey akil!
Deyip birdir, bir Allah!
Değilseniz siz ama?
Kuma gömüp kafanı;
Sonsuz sanma sefanı!
Her gün ölen milyonlar;
Nakzediyor şu zannı!
Haktan gelirken ikaz;
Kur’an azam mürşitken, ne gezersin afakta?
O, mü’mine şifayken; em arama na-hakta!
At üstünden kompleksi ve de yapış tez ona!
Çünkü halkın felahı, yadda değil o Hakta!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!