Acıyorum ben sana, ey zavallı unvanlı!
Olmasaydın sen keşki, halk indinde hiç şanlı!
Fani kulun nesine, şu dünyada şöhret nam?
Çünkü hesap verecek, mahşer günü o canlı!
Her davete katılıp, iyi yaptım sanma sen!
Gayr-i meşru çağrıya, asla kat’a kanma sen!
O daveti yapan kul, baban olsa boykot et!
Halik’ını darıltıp, ahiret’te yanma sen!
Dil-hun olma ey mü’min;
Bakıp, bakıp ele sen!
Bu konuda ne der din?
Dinle biraz hele sen!
Dünya fani bir durak!
Bu lanetli illeti, soktu batı vatana
Hakka tapan milleti, tabi etti şeytana
Uyan artık ey ümmet, yoksa hüsran kapıda!
Gerçek dine dönerek, tövbe eyle hatana!
Herkes Ademoğluyken, bir sen misin müstesna?
Biraderim bakar mısın?
Evli misin, bekar mısın?
Na-mahreme edip nazar;
Kalbi zora, sokar mısın?
Meftun olup, haram haz’a;
Görünse de bir cihan;
Alt tarafı o bir han!
İnsanoğlu insansan;
Geç şu hanı arkadaş!
Yanılsa da çok nazar;
Geçti gitti koca yıl, bak bakalım ne karın?
Yoksa kardan fazla mı, bu yıl yine zararın?
İmtihanken şu hayat; nedir senin de halin?
Şayet böyle ölürsen; cahim olur bir dar’ın!
Geldi geçti bayram da;
Kim hissedar kim muaf?
Acep şu son bayramda;
Kaç kişiye çıktı af?
Kimler vurdu voliyi?
Sabah akşam hep masal;
Bu ne iştir be anne?
Bu mu arzda tek yasal?
Nere gidiş de anne?
Bu ne menem ninni ki;
Şu dünyada tek gayen; makam mevki kariyer
Bu üç şeyi uhra’ya; yaptın daim bariyer
Bu ne gaflet arkadaş, Ölüm varken cihanda?
Bil ki asla o üçü; kabul etmez karayer!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!