şiir şuur demekse, hani nerde o şair?
Sen sanatı kim için yaptığını sanırsın?
Hikmet yoksa içinde, şuur olmaz o şiir!
Sanatı sanat için, yaparsan aldanırsın!
Sanat, Sani içinse, hani nerde o ima?
Sakın selam vermeden, alma kulu muhatap!
Söze direk girene; derler bizde bil hatap!
Selam; dua etmektir, evvel, ahir Mü’mine;
Öyle ise dilinde; alsın yerin şu hitap!
Çözmüş çoklar şifreyi(!)
Gayet mebzul mutluluk
Terk edince çok şeyi;
Artı; gelmiş kutluluk(!)
Hiç kalmamış istisna(!)
Sıyrıl artık şu gafletten!
Yeter kurtul ataletten!
Başın dertte betaletten!
Bugün ölsen ne yapardın?
Yıllar yılı aynı tavır!
Sonsuz gençlik var iken; dert olamaz şu yasa!
Sende etme o, zaman, beyhudeye hiç tasa!
Haber sağlam kaynaktan, öyle diyor kitapta;
Duymayana duyurup, müjde edin siz nas’a!
Baki sanır bu ölümlü cihanı;
Şu gafile laf anlatan yok mudur?
Mesken bilir kendisine şu hanı;
Desenize bu yaptığı hak mıdır?
Ne dediysem; “he” demedi sözüme;
Baki varken alemde medet umma faniden!
Çünkü; fani yar, yaran, çekip gider aniden!
İstiyorsan gerçekten, sonsuza dek saadet?
Beri yaşa Allaha engel olan maniden!
Memadali, Memadali;
Niye değil huyun ali?
Onca fırsat verilmişken;
Gel yüklenme şu vebali!
Memedeli, Memedeli!
Madem hayat imtihan ve de ömür kısadır;
Ciddi çalış uhra’ya, son ver artık gaflete!
Dediklerim gerçektir ve İlahi yasadır;
Uyanmazsan acilen, dönüşecek gaf bet’e!
Kesin gayr’dan ümidi, ne var ise onda var!
Ondan başka her kapı; muhtaçlara bir duvar!
Yalnız bab-ur Rahmanda; tüm dertlerin dermanı;
Şu alemde o yazar, ancak geçer fermanı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!