Duracaksan bir makulde;
Hiç yaşama boş hevesle!
Dost ararsan köyde ilde;
Evlat değil köpek besle!
Pişman olmak istemezsen;
Bebeklikten buyana, hep aynısın be kuzum!
Anlamadım ben seni, evlat mısın şaki mi?
Korkuyorum atinden, yemin olsun a kuzum!
Söyler misin sen bana, evlat mısın şaki mi?
Eh demedin bir kere, anlattığım şeylere!
Üç düşmanın içinde, en büyüğü şu cehil!
Ne yazık ki bu hasmı, tanımıyor na-ehil!
Nerden bilsin ilimden yoksun olan gerçeği?
Ama alim olana; onu bilmek çok sehil!
Ene dostu sineler; eder onu misafir!
Ey çözüme direnip, tenkit eden ukala!
Direnmeyi bırak ta, sonuca bak sonuca!
Hele bir bak ne eder, onca akil vükela!
Hakareti bırak ta, sonuca bak sonuca!
Onca yıldır on binler, niye öldü bir düşün!
Ey dinine cüda kul;
Değil halin hiç makul!
Madem kulsun Mevla’ya;
Ol sen ona sadık kul!
Ey dininden bi-haber;
Ey şuursuz şuara; yok mu daha intibah?
Allah size akıl’ı, neden vermiş dersiniz?
Her şuurlu şaire, yakışanken anti-gaf;
Siz bilinçli geçinip, halen haltlar yersiniz?
Ülke yanıyor ülke!
Ey yangıncı nerdesin?
Ne tarz kaldı ne ilke!
Ey yangıncı nerdesin?
Vatandaş birer, birer;
Ey yar diye durmadan, gece gündüz yırtınan;
Her güleni o sanıp, kucağına atlama!
Hele etme acele, dinsin gönül fırtınan!
Gerçeğini ararken; sıkıntıdan patlama!
Acıyorum ben sana, ey zavallı unvanlı!
Olmasaydın sen keşki, halk indinde hiç şanlı!
Fani kulun nesine, şu dünyada şöhret nam?
Çünkü hesap verecek, mahşer günü o canlı!
Her davete katılıp, iyi yaptım sanma sen!
Gayr-i meşru çağrıya, asla kat’a kanma sen!
O daveti yapan kul, baban olsa boykot et!
Halik’ını darıltıp, ahiret’te yanma sen!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!