Ey münkire dost diyen; vazgeç hemen bu işten!
Çünkü senin yaptığın, ters düşüyor imana!
Şayet rücu etmezsen, şu gittiğin gidişten;
Korkarım ki, seni Hak; layık görmez eman’a!
Asla olmam aşık’ın, bilmen gerek ey hayat!
Zira dar-ı dünyada, gayet müşkül, zor hayat
Zannetme ki sen teksin ve de yoktur nazirin;
Mü’min için uhrada; sonsuza dek var hayat!
Ey hesapsız muhasip; olma bana mihmandar!
Çünkü senin sözünde; eman, değil güman var!
“Ömür; bir an” der iken, onca alim ve arif;
Ne vakit, “taat” desem; hep diyorsun; “zaman var”.
Göz vermişse Hak başa;
Et güzeli temaşa!
Temaşayla zinayı;
Bir zannetme sen haşa!
Haram nazar har ama;
Yol ararsan Allah’a; gitmek için ey mü’min?
En müstakim tarikat; şeriattır bilesin!
Kadim İslam dururken; hiç arama başka din!
Rıza ise hedefin; sırf bu yolda olasın!
Onca yıldır yiyorsun, doymadın mı ey nefis?
Yoksa geçen ay yılı, saymadın mı en nefis?
Yem olacak o vücut, bir gün börtü böceğe!
Acep sen bu safhayı, duymadın mı ey nefis?
Sıyrıl artık şu gafletten!
Yeter kurtul ataletten!
Başın dertte betaletten!
Bugün ölsen ne yapardın?
Yıllar yılı aynı tavır!
Sonsuz gençlik var iken; dert olamaz şu yasa!
Sende etme o, zaman, beyhudeye hiç tasa!
Haber sağlam kaynaktan, öyle diyor kitapta;
Duymayana duyurup, müjde edin siz nas’a!
Yahu nedir bu ısrar?
Var mı bunda bir esrar?
Ettim belki bin tekrar;
Sınavım var sınavım!
Yok, fazladan zamanım!
şiir şuur demekse, hani nerde o şair?
Sen sanatı kim için yaptığını sanırsın?
Hikmet yoksa içinde, şuur olmaz o şiir!
Sanatı sanat için, yaparsan aldanırsın!
Sanat, Sani içinse, hani nerde o ima?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!