Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

1.
Bahçemde her yer
Karınca yuvaları
Üstüne basma

2.

HOŞÇAKAL ANKARA

Hayatıma yeni bir anlam yükleyen şehir;
Sende tattım sevdayı, aşkı güzel Ankara.
Her semtine uğradım, fakir, zengin hepsi bir,
Tam altı yılım geçti senle güzel Ankara.

Bilmezdim nasıl bir şeydir
Şu Aşk dedikleri belâ
Nasıl ve ne zaman gelir
Aklımız ermedi halâ.
* * *
Hem çok zormuş, hem de çok hoş

Bin şarkı var ezberimde, bin beste,
Bin bestekâr var aklımda, bin güfte,
Ayrı duygular gizlidir her seste,
...Ah o şarkılar, o güzel şarkılar,
...Sevgilisine "Siz" diyen şarkılar.

Kalıyor çocuklar
Hepsi de kalıyor.
Kimi anasız babasız
Kimi kolsuz, bacaksız kalıyor
Geri kalanlar da
Eğitimden, bilgiden geri kalıyor.

Çiçeklerin içinde, en güzeli Gül güzel,
Güllerin arasından, bana bakıp gül Güzel.
Talihin güzel olsun, gönlün neş'eyle dolsun,
Bahtın hep açık olsun, hiç ağlama, gül Güzel.

Söğütözü/ANKARA, 03.08.2015

Ah o gözler ne de güzel sürmeli
O tatlı yanağa yüzün sürmeli
Seni benim gibi seven olursa
Sonsuza dek buralardan sürmeli.
* * *
Evleri var kapı dibi asmalı

Can Palandöken,
Fışkırmış kar altından
Çıkmış Kardelen.

Güneşi görüp
Bahar mı geldi sandın?
Ah şaşkın çiçek! ..

Ankara, 26.02.2016

Başladı bak o mevsim, yaz bitti geldi Eylül
Seviyorum seni ben; Nisan, Haziran kadar.
Bahçemde güller soldu, artık ötmüyor bülbül
Sevdiğim (*) kıştır benim, Hazan olsan ne yazar?
…
Sevdiğim insanları hep sende kaybettim ben