Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Ankara'ya kar düştü,
Kızlar cama üşüştü,
Birden kaydı ayağı
O ne güzel düşüştü.
* * *
Hemen gittik oraya,

Bütün Güneş Sistemi’ni dolaştım
Senin gibi güzelini görmedim.
Merkür’den ta Pluton’a ulaştım
Senin gibi güzelini görmedim.
* * *
Yoktu senden güzel inan Venüs’te

Başladı bak o mevsim, yaz bitti geldi Eylül
Seviyorum seni ben; Nisan, Haziran kadar.
Bahçemde güller soldu, artık ötmüyor bülbül
Sevdiğim (*) kıştır benim, Hazan olsan ne yazar?
…
Sevdiğim insanları hep sende kaybettim ben

Kadın ve çocuğa önem vermeyen
Hiçbir sistem başarılı olamaz.
Doğayı ve hayvanları sevmeyen
Hiçbir sistem başarılı olamaz.
…
Akıl ve bilimi esas almayan,

Nasılsın, iyi misin sevdiceğim?
Beni sorarsan söylemek zor bana.
Adını dilimden düşürmediğim
Seni görmediğim günler kor bana.
.......
Pazar günlerim hep zindan oluyor,

Senin gözlerin birisi dışında
Tüm Ankara kızlarına bedeldir
O’nun saçının bir teli başında
Bütün dünya kızlarına bedeldir.
* * *
Bitmez bu kalp ağrısı, dinmez sızı

Bugün hepimiz Çanakkale'deyiz.
Kimimiz Sedd-ül Bahir'deyiz, kimimiz Anafartalar'da,
57. Alay'ın neferleriyiz bugün hepimiz.
İşte Nusret mayın gemisi,
Merhaba Seyit Onbaşı,
Merhaba adsız asker

İşte gelip çattı bir Pazar daha,
Nasıl edeceğim bugün akşamı?
Uyumadım, çok var daha sabaha
Bugün öteki günlerden başka mı?
İşte gelip çattı bir Pazar daha.
* * *

Pala, Haremin hizmetkârı
Yıllardır Sarayda çalışır durur,
Valide Sultan'ın en büyük hayranı.
Harem Ağası da en iyi arkadaşı.
Bir gün der ki ona:
“Bana Sultan'ın göğüslerini koklat.

Biliriz ki Dünya kadınla var
Kimine ana, bacı, kimine yar
Her erkeğin en kutsalı kadınlar.
Peki neden dünya kadına dar?
…
Kadın demek önce insan demek