Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Bütün Güneş Sistemi’ni dolaştım
Senin gibi güzelini görmedim.
Merkür’den ta Pluton’a ulaştım
Senin gibi güzelini görmedim.
* * *
Yoktu senden güzel inan Venüs’te

Ankara'ya kar düştü,
Kızlar cama üşüştü,
Birden kaydı ayağı
O ne güzel düşüştü.
* * *
Hemen gittik oraya,

9.
Döner gazino
Bakarsınız ki her yer
Ayak altında

10.

Şu gelen Güz mevsimi bak neler anlatıyor
Her düşen yaprak bana seni hatırlatıyor
Aşkın ışığı beni zaten aydınlatıyor
…Senin yanında keder girmez gönül yurduna
…Varsın saklansın Güneş bulutların ardına.
* * * *

Dün gece bir rüya gördüm
Sevdiğimden haber var mı?
Turnalardan seni sordum
Gül yüzlümden haber var mı?
* * *
Düşündükçe kanar yaram

Ay parlaklığını yitirmiş kısmen,
Güzel geceler var daha elbette.
Bulutlar ardına saklanmış resmen,
Ümitsiz girer günaha elbette.
* * *
Her taraf buz, her yan soğuk, her yer kar.

Biliriz ki Dünya kadınla var
Kimine ana, bacı, kimine yar
Her erkeğin en kutsalı kadınlar.
Peki neden dünya kadına dar?
…
Kadın demek önce insan demek

İnce belli bardaktan yudum yudum içerken
Yalnızlığı unutup hayallere dalarım.
Onun sıcaklığıyla ben kendimden geçerken
Yanımda çok sevdiğim birisi var sanırım.
* * *
Pencereden görünen şu dağdaki kar mıdır?

Sevmezdim ben bu şehri, seni görmeden önce,
Terkedip gidecektim, ben dönmemecesine.
Bilmez idim ben aşkı, seni sevmeden önce,
Ağlarım artık şimdi, hiç gülmemecesine.
* * *
İlk gördüğüm gün var ya, merdivenden çıkarken

Geceleri seviyorum; kapkara,
Katran, zift karası gökler kapkara,
Çünkü elbisen, saçın, kaşın, gözün,
Ayakkabın, pantolonun kapkara.

Tutuldum ilk gün, bu sevda kapkara,