Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

“Ne kasvetli yer” derdim de,
Ankara’ya aşk yüzünden,
Çoktan burdan giderdim de,
Kaldım ben bu aşk yüzünden.

Kimi alır, kimi satar,

Cumartesi gününden bu yana,
Adeta karanlığa gömüldü Ankara.
El yordamıyla buluyorum herşeyi,
Her yer zifiri karanlık, kapkara.

Oralarda mutluysan kal ama,

Gel artık...
Hayallerimin prensesi
Korkulu rüyalarımın perisi
Bak yine sensiz uyudum
Gel, boşverelim herkesi
Gel, gel, gel artık.

Anlatacak bir şey yok;
Yalnızlıktan başka.

Paylaşacak bir şey yok;
Acıdan başka.

Ankara’da aşklar da, âşıklar da bir başka,
Bu şehirde mümkün mü, düşmemek hiç bir aşka?
Ben bu şehre yirmi yıl önce gelseydim keşke,
Bundan böyle Ankara Aşk’ın başkenti olsun.

Ankara, 21.08.2015

İzmir; nazlı bir gelin, bir güzel kız
Güzellikler toplanmış orda yalnız
Yakışır kırmızı-beyaz ay-yıldız
…Bornova’yı, Basmane’yi gezdirin
…Her şeyi, her yeri güzel İzmir’in.
* * *

Onbir gün boyunca nasıl dayandım,
Bu ayrılık hiç bitmeyecek sandım,
Sıkıldığım zaman Merkür'e vardım,
Teselli etti beni kadehlerle.

Ankara, 20.08.2015

Bir resmine ne ümitler bağladım,
Yandım sensiz geçen günlere, yandım,
On bir gün boyunca her gün ağladım,
Bir daha uzaklara gitme bensiz.

Ulus/ANKARA, 19.08.2015

Dayanılmaz oldu yine ayrılık,
Kadehler arka arkaya doluyor.
Bir rüzgâr esiyor ılık mı ılık,
Biliyorum, Antalya'dan geliyor.
......
Kaç kadeh oldu içtiğim, saymadım,

Kadın ve çocuğa önem vermeyen
Hiçbir sistem başarılı olamaz.
Doğayı ve hayvanları sevmeyen
Hiçbir sistem başarılı olamaz.
…
Akıl ve bilimi esas almayan,