Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Bıktım nankörlerden bıktım dümyadan,
Haz alamam yaşam denen rüyadan,
Başka özel dünya olsa ayrıdan,
Başka dünya olsa çeker giderdim.

Kendi eli ile kendini koyar kafese,

Yinede şükür derim ben bu halime,
Dürüstte olsam birşey geçmez elime,
Nasıl zengin olunur tek kelime,
Dostum neden sende varda bende yok.

Çalışmakla zengin olsa dedem olurdu,

Anlamaz öküze söyleme hoyu,
Uzamış iki ayaklı devenin boyu,
Mal mülk kahramanı cahilin toyu,
Kaybetmiş benlğini olmuş şımarık.

Dünkü masum bu gün olmuş dikkafa,

Çok hırçındı şimdi indi oturdu,
Ehlileşti kötü huyu bitirdi,
Parmağını bal küpüne batırdı,
Gel Muharrem eski yola geri dön.

Cadde bostanlarda barda gezerdi,

Büyük balık yutar küçük balığı,
Herkes bilir çulsuz cebi deliği,
Yorulmuş hayattan çıkmaz soluğu,
Yoksulsan fakirsen kimse tanımaz.

Zenginsen çok olur peşinden koşan,

Dicle ile fırat derinden çağlar,
Dumlu pınar puslu yas tutar dağlar,
Atasını seven her insan ağlar,
Her sene bizlere yastır 10 Kasım.

Her kim dil uzatsa onu kınarız,

Uyudum uyandım sanki bir rüya,
Gözüm açıp baktım koskoca dünya,
Dedimki kavuştum havaya suya,
Güneşe bakmaya vaktim olmadı.

Çılgın çılgın ekseninde dönersin,
Sen kendini bilmemki sanarsın,
Uçma yükseklerde bir gün inersin,
Dünya bana boşta sanamı dolu.

Sanada banada hak olan ölüm,

Neden gittin, neden bozuldu denge,
Dönge gel aramıza Sakine yenge.
Bırakıpta gitmek iyimi sence,
Dönge gel aramıza Sakine yenge.

Acı söz insanı getirir yüze,

Daha dün çobandın koyun güderdin,
Ağlardın sızlardın bitmezdi derdin,
Çaldın çarptın belli bir yere geldin,
Ulan deyyus şimdi adammı oldun.

Aç köpek düşünde görermiş daru,