Tuncay Aytaç Şiirleri - Şair Tuncay Aytaç

Tuncay Aytaç


Acılara kelepçe vurulmuyor ki, ağlarken koca şehirler.
Kalp odama sıkışıp kalmış umuda giden yollar.
Mahşer yerinden bir kesit sundu harabeler.
Tarifi bulunmaz bir acı bu; titreyip duruyor dilimin ucunda kelimeler.
Kaidesi sarhoş şimdi, tarumar olmuş temeller, değerler.

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Ay köpüğüne dizilmiş yalnızlık
Göğün aynasından inen karanlık
Yeryüzünde ulaşılmazlığa sancı
Gecede siyahi bir örtü, ürküleri çağıran
Yıldızların öykünmesindeki hükümsüzlük

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Sordum, yumuk elli bebekleri, anne kucağına.
Sordum, ahu gözleri sevinin ıslaklığında yağmurlara.
Hep vuslata mı akar göz yaşları,
ayrılığı mı kucaklar kollar.
En son düğme açarken sineyi,

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Bir garip hikayeydi işte!
Sonsuzluğa kalkan geminin güvertesinde, hiçliğe el sallıyordum.
Sen, şimdiki zamanın güzelliğinde saçlarını topluyordun bembeyaz ellerinle.
Yoksul yüreğim denizin metcezirlerine özenip, kendi kabartılarında dingin sahillerine dalga dalga vuruyordu.

Devamını Oku
Tuncay Aytaç

Ey aşk .
Biliyormusun
Gecenin bir yarısında
Kollarım iki yana düştüğünde
Hayalin beni bulduğunda
Adını dudaklarımın arasında mırıldandığımda

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Kapat hesabı garson.
Efkâr doluyum.
Bu gece erken terk ediyorum mekânı.
Hatıralar canlandı yine,
Masam boş, kimseler uğramaz oldu yanıma.

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Kaçamak bir bakış diyorum,
yakıcı yıldırım türevinde.
Kavrulup gitsem, bir kıvılcım boyunda.
Lime, lime parçalansam, zerre toz olup;
Her parçamda bir iz olmalı,

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Masallara terk ettim bendeki seni.
Kirpiğinden düşen yaşlar hüzünlerin gölgesinde duruyor.
Anılardan kalan ne çok şey var hatırladığım, sılada özlemim, yanındaydı mutluluğum.
Ellerim üşüyor sevgili, ellerim üşüyor; sensizliğin poyrazında.
Zamanın keskin kırağıları düşmüş saçlarıma, yorgun gözlerle anılara gülümsüyorum.

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Oysa, tek geçiyordum seni.
Bir at asiliğinde,
rüzgâra astığım yelelerimle.
Diz kırığım oldu önünde,
el aman sancılarında.

Devamını Oku
Tuncay Aytaç


Mavzerde pusulanan deli fişek misaliydi,
Azap kuşlarına ferma yapan bir tazı belkide.
Yaşamak bir sanat olsa da, dinginliğin yanına pusu kurmuş öfkede.
Çok zaman geçti üzerinden, hep söz edildi durdu, dünya düzeninden.
Kimi medet umdu, komşusundan, kuzeninden.

Devamını Oku