Tuncay Aytaç Şiirleri - Şair Tuncay Aytaç

Eğer bir gün benden gitmeyi istersen,
tüm kapilar açık olsun.
Yağmurlu bir gündü tanışmıştık ya;
o günün mutluluğu ve hüznü benimle olsun.
Hiç bir kalıba sığmaz bu sevda,

Söyleyin ona, bir daha aramasın sormasın.
Aşktan söz eden mektuplar yazmasın.
Çiçekler açtırmıştım onun gönlünde.
Sevginin en son halini yaşatmıştım ona, Hazan'ın deminde.

Adı aşk olan bir alıntıdan ibaret değildi sözcüklerin,
Dillere destan olan bir güzelliğin son rötuşuydu gözlerinde ki mânâ.
Yağmur sonrası bir sessizlik akarken gökyüzüne, nasıl ki bulutlar hüzne boyar güneşi.
Nasıl ki yumuşar güneşin bakışı dünyaya, işte öyle bir güzellik Akar bakışlarından gözlerime.
Siyahın beyaza, kırmızının sarıya, mavinin yeşile bir direnişi ulaşır dünyaya.
Senden de bir iz kalmıştır yağmur sonrası gökkuşağında,

Akasyalar çiçek açtığında gel bana,
mis kokulu bir ilkbahar sabahı.
Anıları demet yapacağım çiçek, çiçek, takacağım güneş rengi saçlarına.
Bir prenses edası olacak gözlerinde,
yanacak bülbüller güzelliğine,

Bu şehrin sensiz kaldırımlarında yürüyorum.
Her adım atışımda sen geliyorsun aklıma.
Senin yokluğun ile büyüyor bu şehir, karmakarışık bir hal alıyor her şey.
Sensizlik bir tufan belkide, belki de bir iç çekiş her esen rüzgar.
Ellerim cebime gidiyor birden; senden bir iz bulabilme ümidiyle.

Alev alev yanar kırmızı bulutlardan bir küme,
Biraz hüzün birazda mutluluğun resmi vurmuş doğaya.
Biz ki insanoğluyuz, hissederiz güzellikleri
İçimizde duya duya.
Riyâya gerek yok, yalın bakar gözlerimiz,
Hep bir umut vardır içimizde, baharla birlikte beklenir baharda açacak güllerimiz.

Yalnızlık sularında kulaç kulaç çırpınışlar,
Sureti kara gecenin içinde tek başına haykırışlar.
Bir selam yollasam gecenin demine,
Biter mi iç çekişlerim, biter mi tekrar ölüp dirilişlerim.
Ah benim geceye ait düşlerim, ah benim acıya sessiz sessiz gülüşlerim.
Anılar sayfasına yazacağım bir şey yok artık,

Çocukça bir küskünlüğü taşıyacağım tüm yükleriyle birlikte.
Taş taşıyan arabaların, taş yollarda çıkarttığı sesleri yükleyerek hafzalama.
Gülmeyin mavi kanatlı güvercinler gülmeyin bana.
Ne çok acı tebessüm doğdu kanayan dudaklarımdan.
Bir hiçlik kaplamış benliğimi,

Neden düşersin gözlerimin nemine böyle,
Yitip giden mevsimlerin bile izi var güzelliğinde.
Kop gel bana yine,
Kop gel ufkun en sonundan.
Seni sevmenin sızısıyla ben dönmem,
Sevdanın yolundan.

Aldı bir seher yeli düşlerimi götürdü ele, öyle bir güzel gördüm ki;
çok sevdim, benim olmayacağını bile bile.
Benziyordu teni beyaz güle, yanaklarında hareler selam veriyordu kırmızı güle.
Zülfü siyahı dağılmış beyaz tenin üstüne, ey güzel donup kaldım güzelliğine, döndüm heykel büstüne.
Yarim deyip gelsem üstüne, vaktim hazandır benim.