Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

HİCİVİ HİCVETTİM

Hiç kıskanma arkadaş, erime azar azar
Her gönül ayrı işler, her kalem farklı yazar
kalbin arşı kağıdın ,münbit topraklarında
Kimi gül bitirirken, kimi kökünü kazar

HIÇKIRIK TUFANI

Yürüdüğün yolların dönmeze varmaz sonu
Rücu edip özüne, döneceksin en başa
Ecel gibi, yoluma bağlamışım yolunu
Dönmemek için kalıp dönemezsin ki taşa

Ayağın yere bassın hayatı kenardan tut
Uçarı yaşamların zirvesinde düşersin
Ayakların altında kilime döner umut
Pişmanlık tünelini yüreğinle eşersin

Masmavi gök altında tevazu enginliği

HUSUSİ DÜNYAM

Elimde kalem, kaşınıyor parmaklarım
Hayır
Sevdamı, tutkuları mı, acziyetimi yazmayacağım
nadasa bıraktığım sahifelere.

Nedirki sendeki giz, öyle kırılgan halin
Yakıyor yüreğimi, ızdıraplı melalin
Dilin lal kesilsede, gölgendedir celalin
Içimdeki dürtüler, gölgesine sor diyor

Hayat çelmemi taktı, nedir ki onca elem

Bırak, içimdeki sen, rüyamı sana sorsun
Doldurdun her yerimi, bir yerde bana bırak
Bırak, bu kabusları azıcık hayra yorsun
Tozpembe hülyalarım, vuslatın kadar uzak

Sükuna demir attım, halini dingin saydım

Kanatlanıp uçamam, ne meleğim ne peri
Etten ve kemiktenim, benimde canım acır
Bazen beni dinlemez içimdeki serseri
Beynimde paslı çivi, yüregimde muhacır

Asi, mor duygularım sele dönüp azıyor

Bilirimki her iniş yokuşun başlangıcı
Tekdüze değil hayat, daire müteselsel
Dolap beygiri gibi dönüp durmak ne acı
Yolculuğu idrak et,arş'ı alaya yüksel

Semaya yıldızları; sineğe gözlerini

İNSANİYET ENTÜBE

Şeytan kendi köşkünde iki ayak üst üste
Hünerini biz kaptık, bize bıraktı işi
Mahareetle dönüştük, mütekellim bir büste
İnsaniyet entübe, prizde çıktı fişi

Yalan yalan yazılar, tomar tomar belgeler
Gölgeden slüetler, dile gelen gölgeler
Burada görünenler, yalnız isim ve resim
Resmi geçit orada, oradadır merasim