Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

Gece siyah çarşafı örterken yeryüzüne
Yorgun argın beyinler çekilir köşesine
Biraz kendine gelir, sonra döner özüne
Beni kabuslar sarar, mutluların tersine

Rüyamı dolduruyur her gece aynı kabus

Saf ve duru aklımı maharetle kandırdın
Açtın dil kildimi, kırdın çelik kasamı
Tuzuna biberine yüreģimi bandırdın
Harladın sessiz sessiz, kederimi tasamı

Nasıl anlatsam bilmem böyle girift duyguyu

SÜMÜKLÜ ZEYNO

Saksılarda ıtırsın
Yolda bile kıtırsın
Kırıtıp sırıtırsın
Seni sümüklü zeyno

Hırs, dağları un etmiş,
yutulmuş mavi engin
Şirazesi bozulmuş,
alemimde ahengin

Fotoğraf merceği bu,

Nefis mizana düşman, gözleri oydu kaşlar
Şeref paraya kaldı, hürmet görür ayaşlar
Dalkavuk kazanında riyayla pişen aşlar
Bende buna dahilim, kızmayın arkadaşlar

İçimle dışım ayrı, halim türlü türlüdür

Yaşadığım bu ülke
Küredeki tek vatan
Bu vatanda bir evim
Ruhuma neşe katan
Büyük bir nimet vermiş
Beni burda yaratan

Ben on yaşında sabi, benim adım ismail
Altım altı kat mezar, üstüm altı kat enkaz
Bulut ölüm kusuyur, ölüm fışkırıyor kıl
Beş şubat yirmiüçü kanımla tarihe yaz

Son yakarış Allahım, ve çekildi son nefes

Dilerdimki papatya falımı hayra yora
Bir haber güvercini gelip pervazda dura
Geceme yoldaş olup, yanan içimi sora
Bana bir umut verip, vuslata saat kura

Ceylan gözlü felaket kıyımı vura vura

YÜZLEŞME

Ruhumdaki zelzele, canımdaki göçük, kanımdaki sancı
Kemiklerimdeki catırdama
Ben;
Yaşayan enkaz, nefes alan ölü

Bozulan nedir diye zamana soruyurum
İnsanmı düştü bilmem nefsin çelik ağına
Cahiliye devrinin derin karanlığına
Bu karanlık menfezin ucunu arıyorum

Bakire sabahımın senmisin ilk günahı