Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

Kalem hayat vermese, söz uçar mana kaçar
Cahil kalemle zengin. Kalemsiz bilge naçar
30.09.2023

Ben kendime ağlasam, sözün gözü yaş olur
Zülfüyare, çağlasam, gözlerinde kaş olur
Yüreğimi dağlasam, kırılmış bir baş olur
Duamı, bedduamı, tarihe yaz kalemim

Kimi zaman boş dosta, bazan yalan sevgiye

Tıbkı bir gölge gibi bendim peşinden gelen
Her tipinin içinde, benim sesi yükselen
Benim yalçın doruğa geçit vermeyen belen
Benim tutuşmuş meftun, bilirmisin KARDELEN

Ben sevginin yetimi, sen baharın öksüzü

İrfanın mektebinde kargaları okuttuk
Amelin mutfağında tuzumuzu kokuttuk
Kalp kilidi kırıldı, sadakat istilada
Sevgi kilimlerine siyah desen dokuttuk

Yılışık gülüşlerin içinde yandı vefa

Nedirki bu telaş, bu panik neden
Varmıki, mideden öteye giden

Hırsının,kölesi, doyumsuz, bunak
Tok olmak, önünde varılmaz konak

Kamusu, lügatı, kaldırdık rafa
Manayı harcadık, saçtık etrafa
Derinlik bitleşti, sığlık zürafa
Sözlüğe nadanlar mana katıyor

Görki, manitaya döndü sevgili

Doğumundan ölüme, yürürken azar azar
Annenin sinesinden her gün cefaya koşar
Tezatlar aleminde, beceriyle işgüzar
Gururunda boğulup, kendi haddini aşar
Dünya gamını çeker, kendi canından bizar
Kendi tuzağında av, kendisi bile şaşar

Ne şairlik aşkım var, ne şiire hevesim
Yenik girdim hayata, baştan mağlup bir kes/im
Şu paçavra dekorda yitirilmiş bir sesim
Kendi öz boğazında kanayan bir nefesim
Öyle çok savruldum ki, uçtu başımda fesim
Öksüz notalarımda, ölü gibi bir es im

Göklerde görünmez artık ülkerim
Çaresiz ölümü bekler gibi beklerim

Pervazda güvercinler, kuşlar öterde
Penceremde serenat, hergün seherde
Paslı hatıralarım, ta gerilerde

KIZIM
Benim huzur kaynağım, benim yaşam sebebim
Damağım dilim, kızım; özümün sözü kızım
Dört kıtaya ulaştı, irfanımla edebim
İlayı kelimullah bize yol'du be kızım