Ekmek sırasına duruyoruz her akşam iş çıkışı.
Giriyoruz sırada en sona, ilerliyoruz, ilerliyoruz, ilerliyoruz.
Sabırsız eller var, iki de bir itiyor, itiyor.
Tam sıra bize geliyor, ekmek bitiyor.
Umudu pompalıyor yürekler hiç durmadan.
Unutturuyor düşlerimiz bize açlığı, sefaleti.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta