Geceye damlar kırk kilitli kapşonlar
Ayaklar yerden kopmuş kafalar dumanlı
Herkesi keser hafiften kapıdaki hanzolar
Gaza gelen gelene gel de dağıt bu havayı
Gaz biter ama bizim kopmakta yine dalgalar
Asıl mesele ne biliyor musun kardeş
Asıl mesele insan kalabilmek
Yaşanan her acıya rağmen
Yıkıcı olmak kolaydır
Asıl mesele yapıcı olmak
İnsanca bir el uzatmak gibisi yok
Ey kor aleviyle beni yakan aşk cemresi
Zaman yorgun şimdi biliyor musun vakit durgun
Bir ben varım ah aşk ile vurgun
Şimdi tüm güzellikler şiirdir aşk cemresi
Güzelliğin cenneti yaşamaktır
çirkinliğin cehennemi ise azap
hayat bu yaşıyorsun yanıyorsun
ve asla uslanmıyorsun
Ah ben öyle bir haldeyim ki
Ah be sevgili
yine bir kuytu köşedeyim
yüreğimde düğüm düğüm hasret
ve dışarda deli bir bahar sevinci
gökyüzünde kördüğüm tüm uçurmalar
Ben diyarbakırlıyım kardeş
Burası da mezopotamya
Asi rüzgarın serpildiği yer
Biz biliriz sürgünü
Biz biliriz yanmayı
hasret yüreğimizi del eder
Ah memleketim ah
Yine yasaklarda yine kayıplardayım
Cehennem uslanmıyor artık eskisi gibi
Belki de çoktan ölmüşüm
Kendimi saracak bir toprak bile bulamıyorum
Durumum halim bu kadar acıklı işte
Alın beni artık bu hayattan
Aldığım nefese lanet ediyorum çünkü
Dar ağaçları ferman kusuyor
Ve insanlığımız hep sözde kalıyor
İnsanlığımız hala cehenneme doymuyor
Ve ben kaçacak delik arıyorum
Kan içindeyim bugün
Düşmüşüm bir pusuya
Gece içinde üşüyorum
Şafaklarım hani nerde
Yüreğim çok bile dayandı
Bu yaman ağır acılara
Şimdi gözlerimi yumuyorum
her şey hükümsüz aslında
şimdi gölgeler buluyorum
aşkın akan son göz yaşında
Geceler şafakların nöbetinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!