Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Seni, denizlerde lodoslara,
zirvedeyken hayallerin, alizelere,
terk eder miyim ben?
Seni, dağların başını kaptırdığı nimbuslara,
steplerde deliye dönen kurda-kuşa
yem eder miyim ben?

yok, olmayacak zaten olmazdı da senden bir şey
çok önceler sende gördüklerimiz yedi bizim aklımızı da
sana tapanların onca yaşattıklarına rağmen bir uyanma olmadı ya; pesss...
işte ona yanıyor bu milletin bir kesimi
sayeden şiir dahi yazamaz oldum
insanın içinde yaşama sevinci bırakmayan bu bed, güdümsüz, sevgisiz halin...

Ey aşk,
biz seni dolu dizgin,
özgürlüğün tadını çıkartırcasına...

Ey kahpe ihanet,
biz seni kendi ektiğin tohumun gölgesinden,

Biz ağaçta yaprakken yeşildik!
Ne zaman ki koptuk,
bize hayat veren gövdemizden,
düştük,
kuruduk,
renk değiştirdik...

Konuşurken yumuşak g yok!
Esirgiyor, seziyorum birden
cümlelerin içindeki i'lerin eksikliğini!
Üzerine üzerine gitsen,
ü'lerin de hiç yerine konmadığını görüyorsun!
ve anlıyorsun artık "şey" dediğinde

Bir canı ellerinde tutmak
ne zordur!
Can bilmezse, eller celladı mıdır?
Yoksa seviyor mudur?

Bir canı yüreğinde tutmak ne zordur!