Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

SOL MAJÖR
Beni zorlayan Sol Majör,
Anlamadığım bana söylediğiniz inanmadığım şarkılar..
Belki de ben abartıyorum!
Her şarkıda varken bir karar...
Yok ama yok bir derdim,

Sor kendine,
hani bir zamanlar kalbini yerinden söküp atan o heyecanlarını!
sonra koşarak girdiğin o kapıdan,
kaçarken ardına dahi bakmadan kaçışlarını!..

Sor kendine,

Bazı kumaşlar var dokunamam,
bazı kelimeler var söyleyemem,
bazı acılar var anlatamam...
düşemem bazı yollara...

Önce sen takarsın hayata tellerini...
Ve o tellere dokunup hayat buldukça,
her birinde bir huzur bir hüzün oldukça...
Hayat seni o tellerde iyice bir yoğurdukça...
Yaşam perde perde seni yordukça...
Bir bakmıştın roller değişmiş!

Sanat perişan,
Sanat yalnız,
Sanat öksüz bir çocuk gibi ağlıyordu.
Sanatçının boğazına düğümlenenler,
sanatla midesi arasında bir yolun bağlantı noktasındaki trafik ışıklarına takılmıştı.
Sizin anlayacağınız sanat bundan böyle trafiğe zorla çıkartilmış bir araç gibi güzergâhında başına gelebilecek tüm olaylara gebe,

Nereye baksam gelirdin?
Gözlerinin denizi benden çok uzaktayken.
Bekle derken çaldın saatimi.
Yok oldum zamanlarda, ümit beslerken.

Bir renk seç dedin, seçtim.

Hayat dediğin bir aldanış...
Oysa gözlerinde baharı görmüştüm.
Sapları ta dibinden koparılmış papatyalar
yaşamak için nasıl da direnir
Ve gün bitmeden solar.
Ve her kopan şey bir gün tükenir...

Gerçekler mayın tarlası,
patlar ta kulağınızın tözünden
Her uzvuyla övünen sen!
duymaz gibi gülümsersin!..

Tüm aptallıkların yüze yansıdığı gülücükler.

Bu kırılmış odunlar
üstüne yığılmış
çalı çırpı gibi öbek öbek...
Çak bir ateş,
yansın,
anlamsız sözler gibi

Neden yalan söyledin?
Ne gereği vardı?
ve sonra ne gereği vardı pişmanlıkların!
İnsan pişmanlık yaşamak için yalan söyler mi?
Ah bu senin yalan dünyan
Sen hep böyle yaşadın...