Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Ummazsın hiç...
Belki vakit ikindiyi az bir geçede,
Günaşmadan henüz çimenlik üstü çayırdan
Ama tam işte o sırada,
Tam aklında hiçyokların gizlisi tırmanırken sır katında, tenha terasta
Simsiyah bir akrep dolanıyordur

Soğuk...
Şaka maka değil buzzzzzzzzz gibi açıktanaçığalı zorba zıkkımı
Şaka maka değil dağılmış bir frensizliğin makas aralığını gittikçe uçurumlaşan
Dingil yataklarındaki bütün yol yordamlılığın bilyelerini direksiyonsuza nakletmiş
Çok yoğun ortamlardan daha az yoğun ortamlara düzey ve denge sapıtan yansıma ki...
İçi zehir dolu su damlacığının küresel ışık köreltisinde

İnsanın ne dün ne de yarın
Birbirini sivri,
Ateş püskürtüsü uçlarda dürte dürtükleye
Küsüşkün kendine sızıp büzülme diye bir hakkı yoktu
Bütün sen ben ayrımlarıyla çil çil saçaklanan
İlk ve masumane adımlarla işe başlayan

Basss
Tambur tumbur küssss
Çıkar o gamı çıkar oradan
Lutufsa dertlicelerden çalgın
Sen de kerem et sazını elemde koma telleri
Kırık bir yol gibi ucunda ortasında kederin

Ya...
Cami ve cemi ve cemiyet ve cem...ve meclisi mescit...
İblis kılığındakiler basar ben imamım..hükümdarım..hakanım derse?
Fırsat elde fırsat
Gözdoymaz çalıntılardan elde edilen Hırs-ızlık- küpünden çıkarak cin min
Bir kaç cüzlük ansiklopedik aristokluklarla

Bitmesi heran yakın zaman kıyısında
Korunaksız kalan hesapsızca çoğalmalar
Binlerce çöküntünün pembelerinden
Kırık hayel döküntülerini
Kendi ayaklarının dolaşıklarında esen
Rüzgarların avuçlarına bırakan

İnsanlar iki gönül bir olmaktan bıkıp
Kapı aralığında kalan sıkışmışlıklarıyla
Tıka basalanan ışıksız
Küflü ve karalık bir koridoru hız artırarak
Birbirine vakitleri yoksa
Eksik olan şık yazılı mezar taşlarıdır orada

Giriş..
Gelişme..
Sonuç...
Anladık bu şık ve yıllaryılısından atını arabasını azada salmış
Yitik dağ başlarında dilsiz halsizliğe
Çürük çıkarmış l'allikten..

Kimi bekliyorsun..? Akşam alası tanda
Uzaktan uzakta erkenden
Gözünde yaktığın ağıtlar sakinleşmeyi bilmeyen
Azap çırasıyla tutuşmuş elden gidesilere melul
Kimi bekliyorsun bu kuzgun saatte..?
Gece bile uygun bir köşe bulmuş

Peki...
Peki....
Ateşin ocağına kar düşünce
Demek ki sandığın gibi değil gün kendi
Molasını kendi elleriyle bitirmiş ki
İnsan tanıyamadığı hayal serüveninin