Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Ya...
Cami ve cemi ve cemiyet ve cem...ve meclisi mescit...
İblis kılığındakiler basar ben imamım..hükümdarım..hakanım derse?
Fırsat elde fırsat
Gözdoymaz çalıntılardan elde edilen Hırs-ızlık- küpünden çıkarak cin min
Bir kaç cüzlük ansiklopedik aristokluklarla

Peki...
Peki....
Ateşin ocağına kar düşünce
Demek ki sandığın gibi değil gün kendi
Molasını kendi elleriyle bitirmiş ki
İnsan tanıyamadığı hayal serüveninin

Girip kollarına
İnce mi ince işlerin
Süt rengi anne ellerinden
Su gibi arı duru ve serin
Tartılabilir misin hala kendinle?
İnsan aklının ermediği terazilerde

Mutsuz
Umutsuzluğun göçük binasında saf tutuşan
Kadın erkek ve çocuk
Deniz ve toprak mahsullerinden
Görsen bayılırsın ne süper mahsun
Bir koptu

Giriş..
Gelişme..
Sonuç...
Anladık bu şık ve yıllaryılısından atını arabasını azada salmış
Yitik dağ başlarında dilsiz halsizliğe
Çürük çıkarmış l'allikten..

Kimi bekliyorsun..? Akşam alası tanda
Uzaktan uzakta erkenden
Gözünde yaktığın ağıtlar sakinleşmeyi bilmeyen
Azap çırasıyla tutuşmuş elden gidesilere melul
Kimi bekliyorsun bu kuzgun saatte..?
Gece bile uygun bir köşe bulmuş

Dibi çürük
Henüz bir denizdir o
Çam dallarında eğri ve yorğun bakışlarıyla oturan ıssız
Zülüfleri öksüz taranmış ve solacak goncaları kalmamışcasına
Çok yorulmuş hangi hayatın
Esen

Svitlana...
Gözlerin çiğli çakır
Ve ürkerkliğin loş manastır karanlığında kırım ormanlarının ceylanları gibi susuz
Suya ineşin yakut yalımı güney pervazlarına kumrular konduran koy koyak
Dalgalı bir denizin çırılçıplak iskelesi misali yağmurlu mu yağmurlu
Annenden bahsedişin bir sırdı yalnızca bana bırakılan bir mektup gibi

Senin yüzünden karadan karasına
Zindana hüküm giydiyse gün
Kırk yıl kıranda hangi ecele elim
Balım gülüm gönlüm kalem aşk iken
Tasam yoktur ey güneş
Sana her varışında başı adsız ufuklar cevrinden dolanıp

Basss
Tambur tumbur küssss
Çıkar o gamı çıkar oradan
Lutufsa dertlicelerden çalgın
Sen de kerem et sazını elemde koma telleri
Kırık bir yol gibi ucunda ortasında kederin