Serdar Yusuf Şiirleri - Şair Serdar Yusuf

Kaybolmuş Maskeler

Yıkıntılar arasında bir filiz gibiyim,
Kırık umutların içinden yükselen bir nefes.
Bir kayıkçı boş dönüyor sessizce,
Akşamın koynunda aç bir kedi.

Kaybolmuş Sayfalar

Uçurumların kıyısında bekledim,
Tabiat hâlâ nefes alıyordu;
Ben ise ölü bir iğnede iplik,
Asılı bir nefes,

Kayıp Rüzgâr

Her serap düşer solgun gözyaşlarımın izine,
Her iklimde yağar kalbimin duyguları.
Her ağaçta fısıldar adım sessizce,
Her yaprak açar saklı bir sır dilimde.

Kimsesizliğin Tadı

Gece... Sessiz. Kuşlar suskun. —
Her yanımı bulut sarmış bu derede.
Havada bir şey var:
Sıcak yufka kokusu,

Kırık Bir Dal

Yarım bir sevinçle, sahte bir tebessümle, anlamsızdı utanç.
Sesine çığlık atan çiçekler vardı;
dalında gonca, periler ve kuşlar çığlıklarında kayboldu.

Kırık Parça

Her yer susmuş, yalnızca rüzgâr,
Dalı öper bir ezgiyle var.
Ağaç anlatır sensizliği,
Ben serinliğe düşerken,

Kirli Beyazın Dansı

İçimde, sevinç denen duygunun coşkusu var,
Ama yabancı…
Siyaha karışmış beyaz gibi — bulanık, puslu.
Bugün ilk kez güneşi gördüm;

KIZILA ÇALAN VEDA


Serin bir ninni camlara dokunur,
Islak saçlar, yorgun rüzgârın izi.
Yanaklarında günbatımının renkleri,

Kızıl Gözyaşları

Karanlıklar güneşin kızılında eridiğinde gel,
Beyaz bulutların nazlı nazlı dansında, gökyüzüne huzurla karış,
Yakamozun sevincinde umutla parılda,
Her yıldız kaymasında geceye gizli bir dilek fısılda,

Korku Bulutu

Yıkık göğe tutunmuş bir yıldız düşer,
Havayı yarar acılar, korkusu olur kabus;
Bulutlar ağlar; bakakalır galaksiler.
Sonsuz fezada, acının yanan filizine.