Orhan Gülaçar Şiirleri - Şair Orhan Gülaçar

''Sonsuza kadar şarkı söyleyelim'' dedi gelincik...
-Sen piyano çal, ben keman...
''Olur'' dedi kelebek ;
-Notalar kanatlarım da yazılı...

Önce gün batımı öper denizi...
Martılar çekilir veda eder saygıyla...
Ay gelir uzun kollarıyla sarılır denize,
Balıkçıların lambaları yanar her yerde .
Gönüllerin romantik şarkısı başlar çalmaya..
Beyaz şampanya köpükleriyle ,

İki kıyı , iki insan , bir deniz ..
Zorlama kardeşim kopmaz Ege !
Suyun her iki yakasına varır varan ...
Gider gelir bazen sürgün bazen efeler.
Sınır tanımaz balık kuş insan.
Baklavaları dolmaları sarmaları

Bir ağaç dikersin sulamazsan olmaz !
Bulmuşsan yüreğinin dengini ;
İnsan sevdiğini tamamlayan olsun.
Tamamlasın katsın üstüne koysun.
Çalan alan götüren değil getiren olsun ...
Tutunur o zaman köklerimiz ,

Her beyaz saçın içinde
Bir sürü insan,
Birçok hikaye
Ve bir dolu hatıra vardır.

İnsan var yaprak gibi,
İnsan var taş gibi...
Biz sevgiyle büyüdük,
Yüzümüz hep dönüktü güneşe...
Her sevdiğimize yeşerdik.
Düştük dalımızdan

Yaban Ördeği;
Şafak vakti, yuvana doğru uçtuğunu gördüm !
Çırpınan yavrularına doğru süzülüyordun...
Ben uzaklardan evimin yoluna gidiyordum .
Silahlı adamlar saklanmıştı, seni bekliyordu.
Biz komşu ülkelerin dilini bile bilmezken,

Baba evi herkesin evi
Çocukların evinde herkes misafir !..

İçimden sana doğru akan ,
bir Nehir var !
Anlatamadığım bir şeyler var !
Yoksa "Deniz !" sen misin ..?
Sahile uzanan kayalıklara çarpan
dalgaların beyaz köpükleriyle çıkardığı nefes gibi içimden yüreğimi hoplatan iç sesim "Yoksa ben misin ? "

Mavidir huyum
Huysuzlanınca
Derine kaçınca
Lacivert olur .