Orhan Gülaçar Şiirleri - Şair Orhan Gülaçar

Çocukken eşek sıpası derdi Annelerimiz
Büyüdüğümüzde okşadılar sırtımızı ,
Ara gazı verdiler !
Aslanım , kaplanım , koçum dediler !..
Şahsiyetimiz kabardı
Semeri sırtımıza vurdular !..

Gelsem sarsam kollarıma sana
Diğeri gönül koyup küsüyor...
İki nikahlım var benim:
''Biri deniz ' biri mavi...''

Birçok yelkenlim var .
Katlayıp atıyorum yüzüyorlar .
Yelkenlerini açmış gidiyorlar ...
Rüzgarda ne güzelde gidiyorlar
Bazıları gözyaşlarıyla
Bazıları kahkahalarla yazılmış . ,

Bir zamanlar anti emperyalist üç cesur genç vardı.
Tam bağımsız Türkiye hayali peşindeydiler.
6. Filoyu kovdular ...
Düşüncelerini hata olarak görenler
Üç darağacı kurdular - üç tabure koydular .
Üç karanfil kopardılar 6 Mayıs gecesi...

Bu akşamda sessiz,
Deniz de benim gibi ;
Kıpırtısız kimsesiz.
Ritm tutuyor yüreğim,
Sandalın pancar motoruna pata... pata.... pata...
Nefes nefes içime "Sen" çekiyorum .

Baba evi herkesin evi
Çocukların evinde herkes misafir !..

İçimden sana doğru akan ,
bir Nehir var !
Anlatamadığım bir şeyler var !
Yoksa "Deniz !" sen misin ..?
Sahile uzanan kayalıklara çarpan
dalgaların beyaz köpükleriyle çıkardığı nefes gibi içimden yüreğimi hoplatan iç sesim "Yoksa ben misin ? "

Mavidir huyum
Huysuzlanınca
Derine kaçınca
Lacivert olur .

Yaşam içinde
kundağı açılmamış
kocaman bebekleriz biz..
Sarmalanmış her yanımız,
Çeşit çeşit üzüntülerimiz ,
Farklı farklı sevgilerimiz

Herkesin kapısı biraz kendine benzer
Aslı kapıdır ama huyu insana benzer
Yorgun düşer zamanla ağırlaşır
Vücut ölçüleri değişir sığmaz yerine
Her zil sesi varlığın müjdesidir
Bazen ulaşılmaz olur çilingir ister