Nedir bu ağlayışlar
Sonu nereye varacak ki
Islanmış sadece saçların
Değer mi gözyaşlarına,
Şen ol gül
Ben ilk defa gözyaşımı döktüğümde
Sen yoktun bu şehirde
Bir sor hadi, nasıl ağlıyordum
İstersen bu şehre.
Sen yokken bu şehirde
Ben bir tiryakiyim sevgilim,
Bunu en başta söyleyeyim.
Bazen sinirlenir kendime hakim olamam.
Bağırırım, sataşırım kendime
Saçlarımı yolarım tutam tutam
Avuçlarımda kalır saçlarım.
Hiçbir anlamı yok gözlerinin
Dudaklarına süzülen yaşlardan bana ne
Ellerin üşümüş yalnız kalmışsın
Saçlarını yolmuşsun
Her gece ağlıyormuşsun
Bana ne
Görürsen sakın şaşırma
Kapında bir gül
Gönderen şaşırmış olsa da
Gül şaşırmıştır yolunu sanma
Sen o güzel kokulu Papatya olmalısın
Dün gece görmüştüm resmini
Bilmezdim daha güzel olduğunu
Nereden bileyim ki;
Ben o arka sokakların Kasımpatısı
Benim rüyalarım siyah beyazdır
Kimi zaman silinir
Bir kez renklenmiş olsa
Tüm ömrüme bedeldir.
Ne gidiştir bu böyle
Gecenin bu saatinde
Omuzlarıma yükler biner
Bağırırım gecenin her saatinde.
Kaçıp gitmek kurtuluş mu
Yüzüstü bırakıp üstelik;
Uyurken yıldızlar düşmüş
Bir bir denize
Balıklar toplamış her birini
Götürmüş derinliklere
Gökyüzü kalmış kimsesiz
Neydi bu çiçeklerden çektiklerimiz
Bazen gül, bazen papatya, bazen kasımpatı...
Renklerini yüzlerimizde saklardık
Kimimiz kırmızı, kimimiz beyazdık
Oysa ne güzel şimdi
Bütün çiçekler tek renk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!