Görürsen sakın şaşırma
Kapında bir gül
Gönderen şaşırmış olsa da
Gül şaşırmıştır yolunu sanma
Bu durakta beklediğim,
Kim bilebilir belki sensin,
O otobüste olabilir;
Ama büyük ihtimalle sensin.
Bir otobüs geliyor Taksim’e,
Bir cadde oldum ayaklarına,
Bir yağmur oldum yanaklarına,
Bir rüzgâr oldum saçlarına,
Bilemedin, fark edemedin beni.
Bir bilet alıp içine bindiğin,
Sen o güzel kokulu Papatya olmalısın
Dün gece görmüştüm resmini
Bilmezdim daha güzel olduğunu
Nereden bileyim ki;
Ben o arka sokakların Kasımpatısı
Benim rüyalarım siyah beyazdır
Kimi zaman silinir
Bir kez renklenmiş olsa
Tüm ömrüme bedeldir.
Nedir bu ağlayışlar
Sonu nereye varacak ki
Islanmış sadece saçların
Değer mi gözyaşlarına,
Şen ol gül
Ben ilk defa gözyaşımı döktüğümde
Sen yoktun bu şehirde
Bir sor hadi, nasıl ağlıyordum
İstersen bu şehre.
Sen yokken bu şehirde
Ben bir tiryakiyim sevgilim,
Bunu en başta söyleyeyim.
Bazen sinirlenir kendime hakim olamam.
Bağırırım, sataşırım kendime
Saçlarımı yolarım tutam tutam
Avuçlarımda kalır saçlarım.
Hiçbir anlamı yok gözlerinin
Dudaklarına süzülen yaşlardan bana ne
Ellerin üşümüş yalnız kalmışsın
Saçlarını yolmuşsun
Her gece ağlıyormuşsun
Bana ne
Denize doğru koşuyorum
Uçuyorum, kanatlarım kopacak
Damlalar yüzüme çarpıyor;
Kayalara vuran dalgalardan arta kalan
Ellerim dokunuyor martı seslerine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!