Ben hiç ağlamadım
Yada ağlayamadım
Ağladım belki de
Ağladığımı hiç anlatamadım.
Ben hiç ağlamadım
Gökyüzüne atılmış havai fişek gibiyim
Bir anda fırlatılmışım sanki
Paramparça olmuşum
Işıklar saçmışım karanlıkta
Güldürmüşüm onlarca ağlayanı
Her patlayışımda...
aklıma,
Düş artık geceleri zihnime giren,
Yırtılıp rüyalarımdan çıkabiliyor musun?
Esir ettin beni sana biliyor musun?
Hayatım var diyordum eskiden
Sessizliğimle, kimsesizliğimle
Bekleyişteyim.
Bir bardak çay yudumluyorum
Kadıköy'de vapur sesi eşlik ederken
Sahilin ışıkları denize düşüyor
Gözlerim karanlığa dalıp giderken
Bir ben aşığım zannederdim
Her gün ızdırap çekerken
Geceleri yanardım sabaha kadar
Benim gibiymiş meğer sokak lambaları
Geceleri onlar da yanarmış
Sabaha kadar.
Gelen gelir, giden gider
Gelen de gider, giden de gelir
Bir damla gözyaşı bile dökmem
Arkasından bakmam bile
Bir kez olsun keşke demem
Başımı eğilip üzülmem
Ne arıyorsun rayların arasında,
Kimler bıraktı seni bu yağmurda bir başına,
Bak üşümüşsün, rengin solmak üzere,
Nerede o nağme yakan bülbüllerin.
Dikenlerin kaybolmuş nerede,
Hevesi kaçmış uçurtmalarımın
Uçmuyor işte!
Gökyüzüm bulanık, kararmış bulutlar
Yaş mı yağar her gün,
Gülmeyi bilmez mi benim gözlerim de?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!