Sessiz bir karanlığa
Boyun eğiyorum
Derin derin soluyorum
Bir damla düşüyor…
Buluttan habersizce dudağıma
Gün utangaç, gece yüzsüz
Aşk, ölüme giden bir yol,
Ölüm, kaybedercesine kavuşmaktır,
Kavuşmak, ayrılığın habercisi,
Ayrılık, yalnızlığın anasıdır.
Bir parçasın kimsenin göremediği kadar
Ufak ve bir o kadar sıkışmış
Bunca dert, bunca kederdeyken
Ben bulmuşum istemeden
Alıp götürmek istiyorlar
Bırakır mıyım kolay kolay
Damla damla gel, yağ,
Fırtına kopmadan,
Rüzgardan önce,
Kimse dokunmadan,
Gözyaşlarımla gel dost ol,
Uykuların yarım kalır, anlamazsın
Bir tatlı rüyâda sarhoş olursun
Düşünmeden atarsın, adımlarını...
Geride inatla bıraktığın umutlarını
Ellerinle kapatırsın yüzünü
Avuçlarında boğulursun
Hayat, derinlik içinden sıyrılmış
Varlık kadar güzel
Varlık kadar çirkin
Su yüzüne çıkmış
Bir ağlayış değil.
Ahh! Şu duvarlar olmasaydı
Kime anlatacaktım bu yalnızlığımı
Kaçıp giderdim, kim bilir
Esir olurdum, bir karanlığa
Ahh! Şu duvarlar olmasaydı
Ben hiç ağlamadım
Yada ağlayamadım
Ağladım belki de
Ağladığımı hiç anlatamadım.
Ben hiç ağlamadım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!