Benim son şiirim ol
Tutmasın elim kalem
Son ilhamım ol
Görmeyeyim senden öte güzel
Yanımda son nefesim ol
İçimde dur, seninle öleyim.
Ayrılık dediğin;
Her gün dinlediğin komik şarkı
Ne sözleri,
Ne melodisi anlaşılır.
Ayrılık dediğin;
Gece uzundur..
Çökmeyince bir de uyku
Karanlığa gömülmek ister insan
Çıkagelirse sessiz pusu.
Gözlerden hayali gitmez
Kokusu burnundadır hala
Baharda uçuşan akşamlarım kederli
Şarkılarda ağlıyor mevsimlerin yağmuru
Onsuzlukta kar lekeli;
Umutlar kayboluyor varlığım ardınca.
Renkler istemiyor çiçekler içinde mekan
Bilmem ki nasıl birşeydir dede dedikleri,
Ak sakallı mı olması gerekir hepsi,
Yaşlı mı olmaları gerekiyor yoksa,
İnsandan mı olması gerekiyor mutlaka
Bilmem ki nasıl birşeydir dede dedikleri
Olmasa bile soğuk bir rüya
Gülümsemeyle sarılmak bir ağaca
Kırık gölgeler kalmışsa ardımda
Bakmaktır çocuk gibi dünyaya
Kuşlar göçer sonbaharda
Sımsıkı tut ellerimi
Bir daha tutmayacakmış gibi
Ellerin terlesin ellerimde
Gözyaşı döker gibi
Kapat gözlerini
Bir yudum aşksın şu an içimde
Henüz yerini bilemediğim
Gezinip duran, ansızın vuran
Bir garip şüphe gibisin içimde.
Belli belirsiz bir hayal
İlk hıçkırık ve gözyaşıyla şiirimi
Beyoğlu’nda bir binada yazdım
İlk hıçkırığımı yerimden kalkarken
İlk gözyaşımı merdivenlerden inerken
Ağlarken yazdım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!