Denize doğru koşuyorum
Uçuyorum, kanatlarım kopacak
Damlalar yüzüme çarpıyor;
Kayalara vuran dalgalardan arta kalan
Ellerim dokunuyor martı seslerine
Sırası ve zamanı gelmiş bir hastalık
Ömür neleri sığdırıyor
Arama! dermanı yok bunun
Tükendi herşey, sessiz ve sakin
Yolu yok bunun
Sırası geldi, zamanı doldu.
Umutsuzluktan umuda,
Yokluktan varlığa...
Anne karnından dünyaya,
Dünyadan yalnızlığadır yolum
Yolunu gözleyen gözler,
Kaldı kaldırım kenarlarında
Kar yağışlarında ısındı
Sıcak ve buğuluydu.
Zaman kayıp giderken tenhada
Ağlarken hep yalnız kalmıştım,
Kalmıştım ama suç benim,
Benim de hayallerim vardı
Vardı ama, kimseye anlatamadım.
Anlatamadım şöyle doya doya
Hevesi kaçmış uçurtmalarımın
Uçmuyor işte!
Gökyüzüm bulanık, kararmış bulutlar
Yaş mı yağar her gün,
Gülmeyi bilmez mi benim gözlerim de?
Benim son şiirim ol
Tutmasın elim kalem
Son ilhamım ol
Görmeyeyim senden öte güzel
Yanımda son nefesim ol
İçimde dur, seninle öleyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!