Sırası ve zamanı gelmiş bir hastalık
Ömür neleri sığdırıyor
Arama! dermanı yok bunun
Tükendi herşey, sessiz ve sakin
Yolu yok bunun
Sırası geldi, zamanı doldu.
Umutsuzluktan umuda,
Yokluktan varlığa...
Anne karnından dünyaya,
Dünyadan yalnızlığadır yolum
Yolunu gözleyen gözler,
Kaldı kaldırım kenarlarında
Kar yağışlarında ısındı
Sıcak ve buğuluydu.
Zaman kayıp giderken tenhada
Ağlarken hep yalnız kalmıştım,
Kalmıştım ama suç benim,
Benim de hayallerim vardı
Vardı ama, kimseye anlatamadım.
Anlatamadım şöyle doya doya
Neydi bu çiçeklerden çektiklerimiz
Bazen gül, bazen papatya, bazen kasımpatı...
Renklerini yüzlerimizde saklardık
Kimimiz kırmızı, kimimiz beyazdık
Oysa ne güzel şimdi
Bütün çiçekler tek renk
Ne gidiştir bu böyle
Gecenin bu saatinde
Omuzlarıma yükler biner
Bağırırım gecenin her saatinde.
Kaçıp gitmek kurtuluş mu
Yüzüstü bırakıp üstelik;
Uyurken yıldızlar düşmüş
Bir bir denize
Balıklar toplamış her birini
Götürmüş derinliklere
Gökyüzü kalmış kimsesiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!