Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Ruhumun yaşlı sedirinde hüzün çaydanlığı
Ne zaman rüzgâr çıksa anılarla kanıyorum
Güneşin haylaz ısısında gönlüm üşümekte
Gözlerimin ufkundan kayıyor acı hatıralar

Hangi düşün seherine böylesine tutkunluğum!

Hüzün kemiriyor tırnaklarımı, kırılgan mevsimlerim
Karsız yağışların sığ damlarında, öksüzdür sevilerim
Kundaksız düşlerin yosun renkli sandıklarındayım
Geçici vedaların kırılmış sancılarında ah dardayım.

Güneşin gövdesinde uyumaktır seni sevmek, aylardan Ekim
Ruhumun saçaklarında hüzün, dişlenmiş meyveler gibiyim
Kınından çıkmayı dileyen bıçağım kimi, özlemdir hedefim
İnfilak etmeyi dileyen bir mermidir sana sevdalı yüreğim

İnancımın sonsuz denizlerine yüreği delik bir gemiyle açılıp, senli yarınların ellerini birleştirdim aşkın kanamalı küreklerinde. Her düşün zincirlerine tutunan bir yosundu zaman, ben sende kalmaya vurgun, seni yaşamaya sevdalı bir adam iken. Her bahar dallar yeniliyordu kendini, sürgün korkularımın aksine arı çiçekten balını, kuzu memeden azığını alıyordu. Yıllar döngüsünü seçerken ben aşkın tezgâhlarında aşkı satıyordum.

İmkânsız sevileri inkâr ediyor hayat, tüketti meşk
Aşınmış suyollarında arama izlerimi, üşüyor şafak
Gücendirme sözlerimi yar, tek sermayemdir aşk
Yanık bir duvar ardından izle gelişimi, duvağını aç.

Suskular kavradı bir ömür ruhumu, tükendi sol yanım

Şarap dolduruyor ömür kadehe
Mevsimler aksırıklı bir gökyüzü
Sararmış duvarlarda asırlık nem
Yalnızlık ruhumuzun hazin öksüzlüğü
Toprağın sırtında betonlar üşüyor!

Bu gece de sensizlik gibi içeceğim hislerimi
İçsel bir travma gibi tırnaklayacağım tenimi
Nicedir şiire döndüm bedevi yüreğimi
Derinlerime ipler atma boşuna
Kendi dağımın kayasıyım ben
Açma en diri özlemlerin yataklarını

Hardır yar, gölgemi süpüren rüzgâr
Düştür bu intizar, fırtınaya koy arar
Yılgın gövdemde duruşunun izi var
Heceledim işte seni, yüreğimde har

Uzadı yine gece, ceplerimde yalnızlık

Korkuların dili çözülünce yırtardık yalnızlığın yorganlarını
Tutkularımızın hücresinde saklardık en deli yangınlarımızı

Bir rüzgârdı ansızın yakalandığımız
Farzet ki; bir öyküde bulduk birbirimizi
Depremler uğradı ve altında kalakaldık
Bu sevdayı biz ölümüne severek yaşadık

Koluma girince aşk, kucaklarım yaşamı. Ben hasreti kokusundan anlar, mavi dalgaların eteğine tutunurum. Bazen şiirlere sarılır, kıyısı olmayan denizlerde yürürüm. Güneşin göğe sarıldığı, öpüşmeyi beklediği anlarda ırmağın denize taşıdığı millere resmini çizerim.

Haylaz düşler biriktirdiğimiz bir ömrün sarı ovalarında seni bekliyorum
Acının sarnıcından doyumsuz sular fışkırıyor, dudaklarımda kuru elveda
Bir gülün tohumu daha bırakıyorum toprağa, gönlümde acılar göveriyor
Küflü yalnızlıklar dolaşıyor damarlarımda, göğsümde yoksul bir aşk üşüyor

İç içe girip kendi içimizdeki içlenişlerin dar geçitli vuslatlarından öz toplarız, kulaklarımızdaki yaşam ezgileri çınlarken. Gülücüklere özlemli yüreklerimizin öksüz kıyılarında mor düşünüşlerle demleniriz, göğsümüzdeki asil yamalıklar içten içe koparken. Çığlıklar yangın çıkarır ve her dalga o çığlığın içindeki nar-ı aşk yudumlara bölünerek içilir. Göz bilmese de, öz sarmasa da ruh tanır coşkusunu, ılık ılık bir rüzgâr geçişiyle çok uzaklara mutluluğun selamını götüren sevda selleri gibidir.