Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Bu gece de sensizlik gibi içeceğim hislerimi
İçsel bir travma gibi tırnaklayacağım tenimi
Nicedir şiire döndüm bedevi yüreğimi
Derinlerime ipler atma boşuna
Kendi dağımın kayasıyım ben
Açma en diri özlemlerin yataklarını

Hardır yar, gölgemi süpüren rüzgâr
Düştür bu intizar, fırtınaya koy arar
Yılgın gövdemde duruşunun izi var
Heceledim işte seni, yüreğimde har

Uzadı yine gece, ceplerimde yalnızlık

Şarap dolduruyor ömür kadehe
Mevsimler aksırıklı bir gökyüzü
Sararmış duvarlarda asırlık nem
Yalnızlık ruhumuzun hazin öksüzlüğü
Toprağın sırtında betonlar üşüyor!

Haylaz düşler biriktirdiğimiz bir ömrün sarı ovalarında seni bekliyorum
Acının sarnıcından doyumsuz sular fışkırıyor, dudaklarımda kuru elveda
Bir gülün tohumu daha bırakıyorum toprağa, gönlümde acılar göveriyor
Küflü yalnızlıklar dolaşıyor damarlarımda, göğsümde yoksul bir aşk üşüyor

İç içe girip kendi içimizdeki içlenişlerin dar geçitli vuslatlarından öz toplarız, kulaklarımızdaki yaşam ezgileri çınlarken. Gülücüklere özlemli yüreklerimizin öksüz kıyılarında mor düşünüşlerle demleniriz, göğsümüzdeki asil yamalıklar içten içe koparken. Çığlıklar yangın çıkarır ve her dalga o çığlığın içindeki nar-ı aşk yudumlara bölünerek içilir. Göz bilmese de, öz sarmasa da ruh tanır coşkusunu, ılık ılık bir rüzgâr geçişiyle çok uzaklara mutluluğun selamını götüren sevda selleri gibidir.

Bir rüzgârdı ansızın yakalandığımız
Farzet ki; bir öyküde bulduk birbirimizi
Depremler uğradı ve altında kalakaldık
Bu sevdayı biz ölümüne severek yaşadık

Koluma girince aşk, kucaklarım yaşamı. Ben hasreti kokusundan anlar, mavi dalgaların eteğine tutunurum. Bazen şiirlere sarılır, kıyısı olmayan denizlerde yürürüm. Güneşin göğe sarıldığı, öpüşmeyi beklediği anlarda ırmağın denize taşıdığı millere resmini çizerim.

Sarı eteklerinde kırık bir düşün deseni asılıydı
Kurşun kertiği hicranın ellerinde yüzümüz yar/dı
Ömrü kısa kuşların kanatlarındaydı belki mutluluk
Her kanat çırpışımızda aşka, sol yanımız inceden sızlardı.

Yılışık bir yangın artığıydı gülümseyişim
Biçimsiz cümlelerin uyaksız rüzgarıydı an
Paslı kilitleri bile açardı seven dudakların
Çarkına kum doldurduğum saatti vakitler
Hoyrat sevişmelerimizle yolardık özlemleri

Çorak bekleyişlerimizin cesaret kulelerinde
Günler düşürüyorum güneş denize inerken
Islak bir yağmur düşü kanatıyor toprağımı
İçimdeki kaleler düştü, burçlarım sessizlikte.

Okşadığım bütün öksüz insan yüreklerinde

Müzikleri yıllar sonra doğacak güneşli sözler biriktirdim sana
Can evine güller taşıyor sevdam seni sevdikçe binlerce karınca
Yüreğimdeki ezgilerle, gönlümdeki sezgilerle yürüyorum aşkına
Kutsal dudaklarının kovanlarından her gece ballar sağarken bana

Bazen bir saatin en son dilimine ayırırız yüreğimizin deli hüznünü
Bazen, sezgilerimizin ıslanmış sokaklarında bir başınalığı oynarız
Dilimizdeki sarhoş naralardan kuleler örerek yalnızlığı arşınlarız
Bazen de aynı huysuzluğun bakışlarından sökülerek şiir oluruz.