Saffet Çakır Şiirleri - Şair Saffet Çakır

Bir aşkın cevriyle yanma boşuna!
Mâsivâdan geçenlerden ol gönül!
Hakk deyince, nefsin gitmez hoşuna
Ab-ı Furkan içenlerden ol gönül!

Aşk deyince öde, olsa da paha!

Öyle vefasız'dın ki olsa o kadar
Yapraksız bir kuru daldın be gülüm
Isırgan otumu dilinde yatar?
Hançerin kalbime saldın be gülüm.

Dilimde sıkışan bir nara gibi

Toprak kokar tenimiz, etten kemikten, aciz kuluz
Sen Ankara ol, ben İzmir, ikimiz bir İstanbul'uz.!
Hazana düştü kır çiçekleri, dağların ardı kardı
Ne zaman düşsen aklıma adın gurbet kokardı.

Yağmurlara astım gözyaşlarımı dön de bak!

Ben aşkım, sarp dağlara düşer savaşım!
Ferhat benim mecnun benim kerem benim.
Gözyaşımı tuz diye kattığım aşım
Anadolu kokar, yanım yörem benim.

Bir buruk sevdanın buğusuyla yastayım

Her aşkın finali, vardır vedası
İvme, ivme olur acı sedası,
Yıkıldı bu aşkın vahşi edası,
Dudağımda kalan tadını sildim.

Sevmiştim muhannet bir vefasızı

Uyur gözlerinde en asi mevsimler
yüreğinde başka baharın tadı
aklımın kıyılarında çağlar nehirler
bir başka seninle günün demlenen adı
yazdım mı bilmiyorum gözlerine şiirler...

Öyle küstün ki sonsuza kadar
Selâmı sabahı kestin vefasız
Hangi kasırgalar içinde yatar
Kış rüzgarı gibi estin vefasız.

Adını anınca coşar çağlar'dım

İçinde açan bir gül büyüt de
Kanınla sula soldurma sakın
Vefa yaşama gücüdür aşkın
Çöllere terkedip öldürme sakın.
Saffet çakır

Yüce dağlar olmasın engel
Yeter ki sen gel!

Yüreğinde demlenen
Bir memleket kokusu alda gel
Türkü kokan ırmak ırmak

Sevdim de bir vefasızı
Yüreğime düştü sızı
Gurbet elde elin kızı,
Gelmeyecek biliyorum.
Sevmeyecek biliyorum.
Bile, bile seviyorum